«ΕΘΝΟΤΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ: Η ΤΕΛΙΚΗ
ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ»
Συμπληρώνονται αυτές
τις μέρες 57 χρόνια από τα φοβερά γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1963 που σηματοδότησαν
την αρχή του τέλους της Κ.Δ. και οδήγησαν στην «Πρώτη Διχοτόμηση».
Γεγονότα που είναι γνωστά σε εμάς τους Ε/Κ ως «Τουρκοκυπριακή Ανταρσία» και
στους Τ/Κ ως «Ματωμένα Χριστούγεννα».
Τα γεγονότα αυτά δεν έγιναν
ως «κεραυνός εν αιθρία», αλλά ήταν το πρώτο στάδιο προς την προσπάθεια του «Εθνοτικού
Διαχωρισμού και της δημιουργίας δυο αμιγώς «εθνικά» καθαρών ζωνών στην Κύπρο.
Η ιδέα του «Εθνοτικού διαχωρισμού»
σαν οριστικής λύσης στην Κύπρο, προήρθε φυσικά από τους Άγγλους. Και την έθεσαν
στο τραπέζι το 1956 με το σχέδιο Μακμιλλαν που προνοούσε τη δημιουργία δυο αμιγώς
εθνοτικών ζωνών με την υποχρεωτική μετακίνηση πληθυσμών.
Οι Άγγλοι είχαν ήδη δοκιμάσει
αυτό τον τρόπο επίλυσης εθνοτικών προβλημάτων και σε άλλες περιοχές που τελούσαν
υπό την κυριαρχία τους, και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. Με τρανταχτό παράδειγμα
την Ινδία, όπου «δημιούργησαν» Ανατολικό και Δυτικό Πακιστάν, στα οποία μεταφερθήκαν
οι Μουσουλμάνοι, ενώ οι Ινδουιστές πήγαν στην Ινδία. Παρομοια σχέδια εφάρμοσαν
στην Παλαιστίνη και στην Ιρλανδία.
Στην Κύπρο όμως, δεν ήταν
εύκολο να το εφαρμόσουν λόγω της έντονης αντίδρασης του πληθυσμού. Έτσι κατέληξαν
στο να προτείνουν τη λύση της Ανεξαρτησίας, η οποία όμως περιείχε έντονα διαχωριστικά
χαρακτηριστικά . Αυτή η «λύση» ήταν απλώς ένα πρώτο βήμα προς την εφαρμογή του τελικού
σχεδίου, του Εθνοτικού διαχωρισμού.
Δυστυχώς αυτή τη λύση
την ενστερνίστηκαν και την δέχτηκαν και ΟΛΟΙ οι πολιτικοί μας ηγέτες, και στην Ελλάδα
και στην Κύπρο. Η λύση της Ανεξαρτησίας ήταν για αυτούς το πρώτο βήμα προς την
«καθαρή λύση», δηλαδή την διχοτόμηση της Κύπρου μέσω της μετακίνησης πληθυσμών.
Αυτή η μετακίνηση και
ο διαχωρισμός δεν μπορούσε να γίνει με ειρηνικά μέσα ή με μια πολιτική συμφωνία,
λόγο της αντίδρασης του λαού. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο μέσα από μια κρίση.
Για αυτό το λόγο οι δυο πλευρές στην Κύπρο ετοιμάζονταν , εξοπλίζονταν και εκπαιδεύονταν
με την ανοχή και υποστήριξη των αντίστοιχων ηγεσιών, από την πρώτη στιγμή της ανακήρυξης
της Δημοκρατίας.
Το πρώτο μέρος του σχεδίου
άρχισε να εφαρμόζεται μετά τα γεγονότα του 1963. Ε/Κ και Τ/Κ φοβούμενοι οι μεν
τους δε, άρχισαν να μετακινούνται από τα μεικτά χωριά. Οι Τ/Κ ξεκίνησαν να δημιουργούν
θύλακες με «ξεχωριστή διοίκηση».
Η κρίση της Κοφίνου
και η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας ήταν το επόμενο βήμα για την δημιουργία
περισσότερων αμιγώς Τουρκικών περιοχών.
Όμως ούτε αυτό ήταν αρκετό
για να επιτευχθεί το τελικός στόχος του πλήρους διαχωρισμού. Οι Κύπριοι είναι ξεροκέφαλοι,
πεισματάρηδες και ριζωμένοι με τον τόπο τους. Ακόμη και οι Τ/Κ που βρισκόταν σε
μειονεκτική θέση λόγω του ότι ήταν μειοψηφία, με την επαναφορά της ηρεμίας στα τέλη
της δεκαετίας του ’60, άρχισαν να φεύγουν από τους θύλακες και να δουλεύουν και
να συνεργάζονται αρμονικά με τους Ε/Κ.
Οι ηγεσίες Κύπρου, Ελλάδος,
Τουρκιάς και Βρετανίας αντιλαμβάνονταν πλέον ότι ο μοναδικός τρόπος για να πραγματοποιηθεί
ο τελικός τους στόχος, ο μόνιμος δηλαδή εθνοτικός διαχωρισμός, θα ήταν με πόλεμο, καταστροφή, και φόβο.
Έτσι με αφορμή το πραξικόπημα
η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Χρησιμοποιώντας υπέρμετρη βία
και εκφοβισμό στα εδάφη που κατέλαβε, ανάγκασε όσους Ε/Κ είχαν απομείνει εκεί,
να τα εγκαταλείψουν. Κανένας λογικά σκεπτόμενος Ε/Κ δεν τολμούσε να μείνει πίσω
βλέποντας τις δολοφονίες, τους βιασμούς και τα αλλά κακά που έκαναν τα κατοχικά
στρατεύματα. Σε αυτό βοήθησαν πολύ και οι Τ/Κ εξτρεμιστές της ΤΜΤ οι όποιοι δικαιολογώντας
τις πράξεις τους ως «πράξεις αντεκδίκησης», βρήκαν την ευκαιρία να αποδυθούν σε
ένα όργιο εγκλημάτων.
Στις ελεύθερες περιοχές
είχαν απομείνει χιλιάδες Τ/Κ οι οποίοι ήταν αμφίβολο αν θα εγκατέλειπαν τις περιουσίες
τους και τους τόπους τους, για να μετακινηθούν μαζικά στο βορρά. Σε αυτό «βοήθησε»
τα μέγιστα η δράση Ε/Κ εξτρεμιστών οι οποίοι προέβηκαν σε ειδεχθή εγκλήματα για
τα οποία ντρεπόμαστε να λεμέ ότι τα έκαναν Έλληνες .
Ταυτόχρονα η Τ/Κ ηγεσία
μέσω των πρακτόρων της στο νότο εκβίαζε και εκφόβιζε όσους Τ/Κ αρνούνταν ακόμη
στο να μετακινηθούν στον βορρά. Έτσι συμφωνήθηκε
για «ανθρωπιστικούς λόγους» να μετακινηθούν μαζικά οι Τ/Κ με τη βοήθεια φυσικά
των Βρετανών. Αυτό έγινε με την σύμφωνη γνώμη του Μακαρίου , του Κληρίδη και
των άλλων πολιτικών ηγετών οι οποίοι είχαν αποδεχτεί και αυτοί, ότι ο «Εθνοτικός
Διαχωρισμός» θα ήταν πλέον η καλύτερη λύση για να σταματήσει η αιματοχυσία .
Στα χρόνια που
ακολούθησαν παρουσιάστηκαν πολλές ευκαιρίες για να επιτευχθεί λύση του
Κυπριακού στη βάση του ενιαίου κράτους υπό ομοσπονδιακή μορφή. Όμως όσες φόρες
και αν πλησιάζαμε στη συμφωνία κάνεις ηγέτης δεν τολμούσε να κάνει το επιπλέον βήμα
και να την υπογράψει.
Ο λόγος είναι απλός. Πέρασε
ήδη στο μυαλό τους και έχει ενσωματωθεί στο DNA τους, η διευθέτηση του «Εθνοτικου διαχωρισμού».
Αυτή η διευθέτηση έχει επιτευχθεί πλέον και το μόνο που έμεινε, είναι η επίσημη
υπογραφή της. Πράγμα που, όπως φαίνεται από τις πρόσφατες εξελίξεις, δεν πρόκειται
να αργήσει.
Ανδρέας Σουτζιής –
Ηλεκτρονικός
