ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ - ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΝΟΣΟ ΚΑΙ ΠΑΣΑ ΜΑΛΑΚΙΑ

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ

ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΝΟΣΟ ΚΑΙ ΠΑΣΑ ΜΑΛΑΚΙΑ

Υπάρχει Ευρωπαϊκή οδηγία για τη παροχή αξιοπρεπούς διαβίωσης και ανθρώπινης αντιμετώπισης προς τους λαθρομετανάστες και αιτητές πολιτικού άσυλου.

Ετσι χώρες όπως η Μάλτα, διαμόρφωσαν παλιά υπόστεγα αεροδρομίου σε χώρους υποδοχής , όπου υπάρχουν κρεβάτια εκστρατείας και χώροι υγιεινής για το κόσμο. Επίσης κρατικές υπηρεσίες και εθελοντές προετοιμάζουν καθημερινώς συσσίτιο και τους ταΐζουν. Για τις προσωπικές ανάγκες του καθενός τους δίδονται 5 (πέντε) ευρώ ημερησίως.  Αυτό είναι αξιοπρεπείς διαβίωση και ανθρώπινη αντιμετώπιση.

Τι γίνεται στη Κύπρο όμως? Τον ομφαλό της γης ? Τη Δημοκρατία της Μπανανιάς? Τη «μισή» χώρα ? Να σας πω τι γίνεται. Μόλις  η Κύπρος έγινε μέλος της Ε.Ε, όλοι οι δουλέμποροι της υφηλίου ανακάλυψαν ακόμα μια είσοδο προς την ηπειρωτική Ευρώπη. Και μας στέλνουν μπουλούκια μπουλούκια τους λαθρομετανάστες. Και οι πολιτικοί πρόσφυγες βρίσκουν εδώ το καταφύγιο των ονείρων τους. Τι κάνει τότε ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός των εσωτερικών;  Πάει στο υπουργικό συμβούλιο για να αποφασιστεί η κυβερνητική πολιτική για τους μετανάστες. Και εκεί συζητούν οι εγκέφαλοι της κυβέρνησης : «Που να ψάχνουμε τώρα για χώρους υποδοχής και διαβίωσης των λαθρομεταναστών;  Ποιος θα κάτσει να τους μαγειρεύει;  Ποιος θα τους προσέχει;  Μπα... Πολλή φασαρία.  Κύριε υπουργέ των οικονομικών , κόψε του καθενός ένα τσέκι, να αγοράζει το φαγητό του και τα ρούχα του και το ενοίκιο του. Α, και αν έχει και παιδιά δώστε του έξτρα. Λεφτά έχουμε. Δώστε τους ότι θέλουν αρκεί να μας αφήσουν ήσυχους. Μια χαρά. Γλυτώνουμε  από ένα σωρό φασαρίες» .

Αυτό θα πει αξιοπρεπείς διαβίωση. Και το παίρνουν είδηση όλοι της γης οι κολασμένοι και μας κατεβαίνουν με τις χιλιάδες. Για να βρουν τον επίγειο παράδεισο . Και να παίρνουν τα επιδόματα χωρίς πολλά πολλά. Βρίσκουν και αφορμή, όλοι αυτοί οι περιθωριακοί, ΕΛΑΜ , Χρυσή Αυγή, κλπ. για να ξεσπαθώσουν εναντίων των μεταναστών που μας ξεζουμίζουν. Και το παίζουν και πατριώτες που θέλουν να καθαρίσουν την Κύπρο από τους ξυμαρισμένους μουσουλμάνους.

Βρίσκει και την ευκαιρία ο κάθε Κουλιάς να γυρίζει τα ΜΜΕ με αντίγραφο πλαστογραφημένης επιταγής και να επιδεικνύει τις χιλιάααδες ευρώ που δίνει το κράτος μας στους αλλόθρησκους!!

Και να φωνάζει ο κόσμος ότι οι ξένοι τα παίρνουν με τις χιλιάδες. Ε, πώς να μην τα παίρνουν. Αφού έχουν 10 εξαρτώμενα ο καθένας. Μαζί με το δώρο των Χριστουγέννων είναι αυτονόητο ότι θα πάρουν χιλιάδες. Ετσι είναι η κυβερνητική πολιτική. Ακολουθεί την Ευρωπαϊκή Οδηγία, και αγοράζει τον μπελά.

Στον τομέα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης υπάρχει Ευρωπαϊκή Οδηγία που λέει ότι όλες οι χώρες πρέπει να περιορίσουν δραστικά την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου (CO2). Και όσες χώρες δεν την περιορίζουν, δικαιούνται να «αγοράζουν» δικαιώματα εκπομπής. Κάτι σαν πρόστιμο» δηλαδή. Αν μια χώρα αργήσει να εκσυγχρονίσει τους ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς της, πληρώνει και την αφήνουν ήσυχη. Η ιδέα είναι ότι όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες θα αναγκαστούν να  επενδύσουν σε «πράσινη ενέργεια». Φωτοβολταϊκά, αιολική ενέργεια, γεωθερμική ενέργεια , ενέργεια από τα κύματα της θάλασσας κλπ.

Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες δηλαδή, όχι φυσικά η δίκη μας . Που είναι η μοναδική Αφρικάνικη χώρα της Ευρώπης. Εφόσον υπάρχει Ευρωπαϊκή οδηγία, που μας επιτρέπει να καθυστερήσουμε, κάμνουμε ακριβώς αυτό. Πληρώνουμε το πρόστιμο για να δικαιούται η ΑΗΚ να χρησιμοποιεί μαζούτ στους σταθμούς της, και δεν μας ενδιαφέρει hic για πράσινες ενέργειες και πράσινα άλογα. Και αν δεν ανατινασσόταν ο σταθμός της ΑΗΚ, για να αναγκαστούμε να τον εκσυγχρονίσουμε, θα ερχόταν μια εποχή που όλος ο κόσμος θα δούλευε με ηλιακή ενέργεια και εμείς θα καίγαμε κάρβουνο! Επειδή υπάρχει οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας επιτρέπει να πληρώνουμε παρά να βελτιώνουμε.

Πριν λίγα χρόνια, επιτράπηκε η εισαγωγή και κυκλοφορία τετράτροχων μοτόρων, (γουρούνων) στη Κύπρο, λόγω οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που  απέρριπτε τη δυσμενή διάκριση προς αυτό το είδος του οχήματος. Και επιτράπηκε στον κάθε άσχετο, πελλοκοπελλούι, ανεκπαίδευτο, να οδηγεί αυτά τα τέρατα. Που για να τα οδηγήσεις θέλεις ειδική εκπαίδευση. Και τα οδηγά ο οποιοσδήποτε 18χρονος έχει άδεια οδηγού σαλούν αυτοκινήτου. Επειδή υπάρχει οδηγία της Ευρωπαϊκής  Ένωσης που το επιτρέπει. Ε, ιδού τα χάλια μας. Δύο νέοι άνθρωποι νεκροί σε μια μέρα.  Επειδή υπάρχει οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Bρε άχρηστοι κυβερνώντες, δεν μπορείτε να διαμορφώσετε πολιτική σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες της Κύπρου; Δεν μπορείτε να βάλετε περιορισμούς και απαγορεύσεις εκεί που πρέπει; Πρέπει δηλαδή να παίρνετε και να εφαρμόζετε κατά γράμμα ό, τι σας προσφέρουν και ό, τι σας διατάξουν; Δηλαδή η ελάχιστη αξιοπρέπεια που μας έμεινε σε αυτό τον τόπο εξατμίζεται στα γραφεία των Βρυξελλών;

Μην με παρεξηγήσετε. Είμαι ο μεγαλύτερος υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κυρίως γιατί μας φέρνει ακόμα πιο κοντά στην Ελλάδα. Και ελπίζω να μην βγει καμιά Ευρωπαϊκή οδηγία που θα το περιορίσει και αυτό!

Ανδρέας Σουτζιής - Ηλεκτρονικός

Λεμεσος 28/8/2012

ΠΙΚΡΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 14ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΠΙΚΡΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 14ης  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Κάθε χρόνο 14 Αυγούστου, με διακατέχουν  τα ίδια συναισθήματα… Ένα μαράζι, ένα μούδιασμα, μια λύπη… Ούτε να φάω έχω όρεξη , ούτε να πιω… Πικρά συναισθήματα και θύμησες με πλημυρίζουν… Τα ματιά μου υγραίνονται και το μυαλό μου επιστρέφει πίσω στο χρόνο … Μια άλλη 14^η Αυγούστου, το 1974 . Την αποφράδα μέρα που εγκαταλείψαμε το χωριό μας κυνηγημένοι όπως τα ζώα….

Πρωί πρωί πήγαμε με τη μανά μου και τα αδέλφια μου να μείνουμε όλοι μαζί , και με τις θειες μου, στο σπίτι της γιαγιά μου της Κάλλας.  Εφόσον θα είμαστε όλοι μαζί , αισθανόμαστε ασφαλείς. Και θα είχαμε και τη προστασία ενός από τους ελάχιστους άνδρες που δεν πήγαν στο πόλεμο λόγω ηλικίας , του παππού μου του Βασίλη Ντάκκα.  Όσο περνούσε η ώρα όμως , τα σημάδια ήταν αποκαρδιωτικά.

Αρχικά ήταν ο μακρινός ήχος από τις βολές του πυροβολικού. Που όσο περνούσε η ώρα ακουγόταν και πιο κοντά. Για μας , τα παιδιά , ήταν κάτι που μας κινούσε τη περιέργεια και μπορώ να πω, μας ενθουσίαζε!  Οι δυνάμεις μας μάχονται ενάντια στον εχθρό και οπού να’ναι θα τους ρίξουν στη θάλασσα! Και εμείς ακούαμε το πυροβολικό που τους κυνηγούσε!! Γιατί όμως οι μεγάλοι ήταν σκυθρωποί? Αφού το ράδιο λέει ότι τα αεροπλάνα από την Μητέρα Πατρίδα θα έρθουν οπού να’ναι για να μας βοηθήσουν. Άραγε αυτά τα αεροπλάνα που διασχίζουν τον ουρανό τι να’ναι ? Ελληνικά η Τουρκικά? Είναι παρά πολύ ψηλά για να ξεχωρίσουμε . Το καφέ ραδιοφωνακι, που μου έδωσε ο θειος Παμπος πριν να πάει στο πόλεμο, δεν ξεκολλά από το αυτί μου. Λέει ότι οι δυνάμεις μας αναδιπλώνονται ομαλά. Και ότι αν έρθουν πρόσφυγες στη περιοχή μας , να τους βοηθήσουμε και να τους ταΐσουμε. «Πρόσφυγες»? τι είναι «πρόσφυγες»? – Μάμα τι σημαίνει «πρόσφυγας»? Αλλοίμονο!!! Θα μάθαινα τι σημαίνει πρόσφυγας ακριβώς την ίδια μέρα…

Είδα δυο στρατιώτες.  Κοιτούν δεξιά και αριστερά  σαν φοβισμένα γατιά. «Κρύψτε μας» φωνάζουν . Θα μας συλλάβει η ΕΣΑ και θα μας σκοτώσει. Πάω κοντά τους και περιεργάζομαι τα όπλα τους . Ένα μαρτίνι και ένα στεν νομίζω. Ω τι εντυπωσιακά που φαντάζουν στα ματιά μου … στα ματιά ενός παιδιού. Μοιάζουν με παιχνίδια και όχι με εργαλεία θανάτου. Τα περιεργάζομαι και  ρωτώ τους στρατιώτες  ένα σωρό πράγματα . Θέλω να τα πάρω και να πάω να σκοτώσω Τούρκους! Η έγνοια όμως των στρατιωτών είναι να κρυφτούν . Κάποιες γειτόνισσες τους δίνουν πολιτικά ρούχα να φορέσουν. Ακριβώς στην ώρα. Από το στρίψιμο που είναι το σπίτι της θειας μου της Καλλους , φαίνεται ένα λαντροβερ της ΕΣΑ. Οι στρατονόμοι κατεβαίνουν και ρωτούν τις γυναίκες αν είδαν τους στρατιώτες . Δεν θυμάμαι τι έγινε μετά. Αν τους μαρτύρησαν η όχι. Θυμάμαι πολύ αναμπουμπούλα διότι άρχισαν να καταφθάνουν κάτι φορτηγά και λεωφορεία με πρόσφυγες. Ένα φορτηγάκι πάρκαρε στο δρόμο μας μπροστά από το σπίτι του Σάββα Ξυστουρη.  Οι άλλοι είπαν ότι θα φύγουν να πάνε στην ασφάλεια των βάσεων . Βάσεις ? Τι ‘να’ναι αυτό πάλι? Άλλη μια νέα λέξη. Κατέβηκαν τα γυναικόπαιδα από το φορτηγό και τους παρέλαβαν αμέσως η μητέρα μου,  οι θειες μου και οι άλλοι γειτονοι. Αφού ταχτοποιήθηκαν κάπως μας εξιστόρησαν ότι ήταν από τη Κυθρεα και έφυγαν κυνηγημένοι από τα Τουρκικά άρματα. Και πρέπει να έχουμε έγνοια  και ‘μείς, αν ακούσουμε κάτι να φύγουμε αμέσως. Διότι οι Τούρκοι είναι βάρβαροι και σκοτώνουν όποιο βρουν στο δρόμο τους και σφάζουν τα γυναικόπαιδα, και είναι δυο μέτρα ψηλοί και βαστούν κάτι χαντζάρες, να, όπως εκείνες του ’21 και αλλοίμονο μας!!!

Ο ενθουσιασμός ότι θα ρίξουμε τον εχθρό στη θάλασσα και η λαχτάρα να δω Ελληνικά αεροπλάνα στον ουρανό, αντικαταστάθηκαν από το φόβο… Τα γόνατα μου έτρεμαν και κάθε 5 λεπτά πήγαινα στη τουαλέτα. Προσπάθησα να ρωτήσω τη μανά μου περισσότερες λεπτομέρειες αλλά αυτή ήταν απασχολημένη . Μαζί με τις θειες μου έστρωσαν δυο μακρυνάρια τραπεζια και έβαλαν πάνω ότι φαγώσιμο είχαν για να φάνε οι «πρόσφυγες». Χαλούμια, ψωμιά , πολιπιφ, ντομάτες, λαχανικά, παστά. –« Φώναξε τους «πρόσφυγες» να φανέ» , μου είπε η μανά μου.  Με το που βγαίνω από το σπίτι της γιαγιάς μου στο δρόμο , ακούω μια βοή και ποδοβολητό. Γυρίζω το βλέμμα δεξιά και βλέπω μια λαοθάλασσα να έρχεται προς το μέρος μου. Όλοι με μια φωνή , φωνάζουν: «Έρχονται οι Τούρκοι»!!!  Επιστρέφω αμέσως μέσα στο σπίτι ψάχνοντας για τη μανά μου. –«Μανά πρέπει να φύγουμε . Έρχονται οι Τούρκοι».  Πως θα φύγουμε, αναρωτούμε? Αφού οι άνδρες είναι στο πόλεμο και πήραν και τα αυτοκίνητα τους. Αα, θυμήθηκα!  Πρέπει να πάμε στο θειο μου το Καλλη. Έχει λεωφορείο. Αυτός θα μας πάρει.  Βγήκαμε τρεχάτοι όλοι από το σπίτι. Πριν να βγούμε έσβησα το διακόπτη του ηλεκτρικού. Έτσι έλεγε το ράδιο που είχα κολλημένο στο αυτί μου. «Αν αναγκαστείτε να εγκαταλείψετε τις οικίες σας, σβήστε όλες τις οικιακές συσκευές και διακόψετε τη παροχή νερού και ηλεκτρισμού αμέσως» . Κοίταξα για τελευταία φορά την αυλή της γιαγιάς μου και είδα τα απλωμένα τραπέζια με τα φαγώσιμα. Δεν μπορούσα να πάρω τίποτα καθώς με τραβούσαν να τους ακολουθησω σε μια λαοθάλασσα που χάνει η μανά το παιδί και το παιδί τη μανά. Τίποτα δεν πήραμε μαζί μας. Ούτε φαί, ούτε νερό, ούτε ρούχα, ούτε λεφτά, ούτε κοσμήματα. Έμειναν όλα πίσω καθώς τρέχαμε για να σώσουμε τη ζωή μας.

Μπροστά μας ένα λεωφορείο  βάζει όπισθεν και ξεπαρκάρει.  Είναι το λεωφορείο του Γιωρκη του Ξυστουρη.  «Σωθήκαμε»,  σκέφτομαι. Κρατώ από το χέρι τη τρίχρονη μου ξαδέλφη και μπαίνουμε σκουντώντας  ο ένας τον άλλο, μέσα στο λεωφορείο. Πίσω μου η μανά μου. Κάθομαι σε μια μαξιλάρα βάζω τη ξαδέλφη μου πάνω στα γόνατα μου. Διπλά μου κάθεται η μανά μου. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω σιγά σιγά όλη την οικογένεια μου. Τον αδελφό μου , την αδελφή μου , τις θειες μου, τον πάππου μου το Βασίλη. Άραγε ο παππούς μου ο Σάββας και η γιαγιά μου η Ροδου, τα κατάφεραν? Βρήκαν τρόπο να φύγουν? Η θα παγιδευτούν στο χωριό και θα τους σκοτώσουν οι Τούρκοι?  Σιγά σιγά το λεωφορείο γεμίζει όσο δεν χωρεί άλλο. Σαν τις σαρδέλες. Νομίζω πρέπει να μπήκαμε 200 άτομα μέσα σε κεινο το λεωφορείο.

Άντε οδηγέ. Ξεκινά. Πάρε μας μακριά από τους Τούρκους . Σε ασφάλεια. «Μάμα που  θα πάμε»?  «Στις βάσεις . Είναι ασφαλισμένα εκεί . Θα μας προστατευσουν οι Εγγλεζοι. Είναι πιο δυνατοί ,  από τους Τούρκους , και δεν θα τους αφήσουν να μας κάνουν κακό».  Το λεωφορείο αγκομαχώντας προχώρα μέσα από τα δρομάκια προς την έξοδο του χωρίου. Απομακρυνόμαστε από το χωριό. Στο βάθος  φαίνονται τα τελευταία σπίτια . Η μανά μου γυρίζει και ατενίζοντας το από μακριά , λέγει με αναστεναγμό: « Έχε γεια αγαπημένο μου χωριό. Δεν θα σε ξαναδούμε». Τα ματιά της είναι υγρά από τη συγκίνηση. Ποσό προφητικά  ήταν τα λόγια της. Πέθανε στη προσφυγιά το 2002,  10 μήνες πριν να ανοίξουν τα οδοφράγματα. Ήταν πραγματικά η τελευταία φορά που αντίκριζε το χωριό μας.

Το λεωφορείο προχώρα. Ούτε ξέρω που είμαστε. Η αγωνία με κατατρώει. Άραγε θα μας προλάβουν οι Τούρκοι, και θα μας σφάξουν? «Οδηγέ πιο γρήγορα σε παρακαλώ. Μα, που είναι τέλος πάντων αυτές οι βάσεις»? Βλέπω στο δρόμο ένα στρατιώτη  που μας κάνει νεύμα να προχωρήσουμε. Ήρθαμε στις βάσεις άραγε? «Μάμα, φτάσαμε?»  «Ναι είμαστε στο Δασάκι της Άχνας»  . Σε έδαφος των βάσεων. Ουφ!!! Τι ανακούφιση και αυτή. Γλυτώσαμε…

Δειλία

Δειλία

Τελικά ο άνθρωπος είναι λίγος. Κατώτερος των περιστάσεων. Με ιδεοληψίες, και με σύνδρομο καταδίωξης. Κάθε μέρα που περνά και κάθε δήλωση που κάμνει , θυμίζει όλο και περισσότερο το μακαρίτη το Σπύρο στην εποχή της Μεγάλης Συνωμοσίας! Τελικά ο άνθρωπος είναι προβληματικός!

Δείτε από το καιρό που εκλέχθηκε Γ.Γ.  Τι έκαμε για το τόπο? Το πρώτο και μεγαλύτερο του επίτευγμα ήταν ότι μας φόρτωσε τον Εθνάρχη σε μια κρίσιμη καμπή του Κυπριακού προβλήματος. Το επόμενο του καταστροφικό βήμα ήταν η άρνηση του και ο φόβος του να κάμει το σωστό βήμα τον Απρίλιο του 2004. Στο πιο κρίσιμο σημείο του κυπριακού, στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη απόφαση που έπρεπε να πάρει ο λαός, αντί αυτός να μας κατατοπίσει και να μας δείξει το δρόμο, κώλωσε. Εγκατέλειψε τον αγώνα κρυβομενος πίσω από σοφιστείες και αλχημείες . Από τότε φάνηκε το ποιον του ανθρώπου.Δειλία , ανευθυνότητα , κακοριζικιά. Αυτός ήταν από τότε. Ένας καφετζιής και τίποτα άλλο.

Όμως ο κόσμος δεν το αντιλήφθηκε. Και τον εξέλεξε στο υπέρτατο αξίωμα. Και αξιώθηκε να απολαμβάνει αποδοχή μέχρι και πάνω του 70%! Οι μισοί ήταν οπαδοί του , και δη τελείως τυφλοί , ακολουθούντες αυτω και στο γκρεμό. Οι δε, άλλοι μισοί ήταν αγνοί πατριώτες , με την ελπίδα μέσα τους, και το όνομα του κατεχόμενου χωρίου τους στα χείλη τους.  Που νόμισαν ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψουν αφού αυτός και  ο σύντροφος του, Ταλατ, συμφωνούσαν σε όλα. Αλλά «μαύρο φίδι που μας έφαγε»!! Στραβάδα μεσ’τα’ματιά μας. «Άλλαι αι βουλαί του κόσμου, και αλλά Δημήτριος κελεύει!!» Πάλι όταν ήρθε η ώρα να βάλει ενδιάμεση υπογραφή για να κεφαλαιοποιήσει όσα επέτυχε μέχρι τότε, πάλι χεστηκε… Φοβήθηκε ο κλαμένος και καημένος ότι θα χάσει –άκουσον, άκουσον-  και την υποστήριξη του ΔΗΚΟ. Και άφησε τα πάντα στον αέρα. Και όταν έχασε τις εκλογές ο σύντροφος του , πήγαν όλα στράφι… Οι νέοι συνομιλητές δεν καταλάβαιναν τίποτα. Ότι είχε πετυχει με το σύντροφο , χάθηκε σε μια στιγμή.

Και για να μην αφήσει τίποτε όρθιο σε αυτό το τόπο, φρόντισε να καταστρέψει τελείως την οικονομία του τόπου και να εξατμίσει τα οικονομικά αποθέματα . Ούτε και εδώ είχε το θάρρος να παραδεκτεί το λάθος του και τα έριξε όλα στις τράπεζες. Σαν να είναι οι τράπεζες που φταίνε στο ότι δεν έχει λεφτά η κυβέρνηση για ανάπτυξη η για να πληρώσει τους δημοσίους υπαλλήλους!!

Το αποκορύφωμα της ανευθυνότητας , και της ευθυνοφοβίας του ήταν η καταστροφή στη Ναυτική Βάση.  Αφού , επήλθε η καταστροφή , μετά που η στρατιωτική ηγεσία ακολουθησε τις οδηγίες του, και πάλι δεν είχε το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες του , και κρύφτηκε πίσω από το σύστημα για να προστατευτεί. Το χειρότερο όμως , είναι ότι δεν βρήκε το θάρρος να ψελλίσει δυο κουβέντες παρηγοριάς προς τους άμοιρους συγγενείς των θυμάτων. Πάλι χεστηκε. Και κρύφτηκε στο παλάτι του. Προκαλώντας όμως τη μήνη των πολιτών , οι οποίοι βλέποντας τον ηγέτη τους να κρύβετε σε στιγμές κρίσης , τον πήραν με τις πέτρες!!!

Είναι σίγουρο πλέον , ότι ένας ηγέτης δειλός και φοβητσιάρης σαν τον δικό μας , δεν θα κάτσει σπίτι του να υποστεί τις συνέπειες των λαθών του και των παραλήψεων του , όταν τελειώσει η θητεία του. Αυτός ο άνθρωπος είναι ικανός την τελευταία μέρα που θα φεύγει από το προεδρικό , να το σκάσει με ελικόπτερο από τη στέγη. Όπως έπαθε πρόσφατα ο Μουμπάρακ της Αιγύπτου. Ή παλιά , θυμάμαι, ο Σάχης της Περσίας , που το σκάσε με ελικόπτερο και την ουρά στα σκέλια , στη θέα του λαού και των διαδηλωτών που έμπαιναν στο προεδρικό παλάτι.

Έτσι θα πάθει και δικός μας . Θα φύγει νύκτα , κρυβομενος , με την ουρά στα σκέλια. Για να μάθει ότι  ο πραγματικός ηγέτης , στέκεται μπροστά από το λαό του και τον καθοδηγεί, και δεν κρύβεται πίσω από  φουστάνια.