Όπου
κι’αν πάω η Κύπρος με πληγώνει
Μου αρέσει να ταξιδεύω.
Να βλέπω άλλους κόσμους. Άλλους πολιτισμούς . άλλες νοοτροπίες. Πόσο ωραία και νοικοκυρεμένη είναι η Γερμανία. Παντού τάξις και πειθαρχεία. Και τι
εντυπωσιακούς αυτοκινητόδρομους! Τι
καθαριότητα και ανάπτυξη στη Σιγκαπούρη! Τι τεραστία shopping
Malls! Οποία τάξη και ασφάλεια. Και πράσινο… πράσινο παντού.
Εξωτικά δέντρα κυριαρχούν σε κάθε σου βήμα.
Και αν δεν καταφέρω να πάω κάπου σωματικά,
πηγαίνω νοερά. Μέσα από τα βιβλία που διαβάζω . η μέσα από την οθόνη της
τηλεόρασης που απολαμβάνω να παρακολουθώ κάθε βράδυ ρίχνοντας άγκυρα στον
καναπέ μου. Τι
απόλαυση τα ντοκιμαντέρ του National Geographic,
του Discovery και Travel channel.
Πάντα όμως επιστρέφω
πίσω. Στην Ιθάκη; μου…πίσω στη ξεραΐλα. Στην ανοργανωσιά, στην αυθαιρεσία, στα
σκουπίδια, στις λακκούβες στους δρόμους,
στη δυσκίνητη κρατική μηχανή, στη αδύναμη αστυνομία, στην ανίκανη κυβέρνηση ,
και στους αναιδείς βουλευτές .
Ότι άκουω στη
τηλεόραση, ότι διαβάσω στις εφημερίδες με πληγώνει. Με πληγώνει που στη χώρα μου έγινε ένα έγκλημα εξ
αμέλειας, ( πτώση του αεροπλάνου της «Ήλιος»), και δεν τιμωρήθηκε κανένας, και
δεν αποζημιώθηκε κανείς συγγενής. Με πληγώνει που έγινε ακόμα ένα έγκλημα εξ
αμέλειας ( Μαρί) , και είμαι σίγουρος ότι πάλι δεν θα τιμωρηθεί κανένας.
Αισθάνομαι
ντροπιασμένος και θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί , κάθε φορά που ακούω το
πρόεδρο της χώρας μου να κακοποιεί την αγγλική γλώσσα μπροστά στους ξένους ηγέτες.
Μου τη δίνει όταν άκουω
ότι οι «βολευτές» μας, που δικαιούνται αφορολόγητη αυτοκινητάρα, και με τα
χίλια - δυό επιδόματα και τυχερά, να βγαίνουν και με θράσος χιλίων πίθηκων, να αρνούνται να πληρώσουν 50-60 ευρώ πρόστιμο
διότι «τους προστατεύει η βουλευτική τους ασυλία»!!
Με πληγώνει όταν κάθομαι να συζητήσω για πολιτικά θέματα με
ανθρώπους μορφωμένους ,δεν άκουω παρά κουβέντες του καφενέ, και ότι: «...αν
θέλει ο Αμερικανός....» η «.... έκαμαν μας τα ούλα οι Αμερικανοί....» .
Νευριάζω που οι δρόμοι
είναι άχρηστοι και γεμάτοι λακκούβες.
Θυμώνω που άμα βρέχει οι δρόμοι γίνονται
ποταμοί. Με πληγώνει που βλέπω παντού σκουπίδια.
Με πειράζει που έγιναν
όλοι ειδήμονες και αεριοεπιστήμονες-αναλυτές, και νομίζουν ότι πιάσαμε τη καλή
με το φυσικό αέριο και θα γίνουμε όλοι σεΐχηδες.
Θυμώνω όταν άκουω
νεαρούς να πηγαίνουν στο ψυχίατρο για να μην υπηρετήσουν τη θητεία τους στο
στρατό. Με πληγώνει η κατάντια του στρατού και της άμυνας , με τις μίζες και τους
πυραύλους που έγιναν παλιοσιδερικά.
Νευριάζω που ο κόσμος
παρασύρεται τόσο εύκολα από τα ΜΜΕ και η γνώμη
του και οι αποφάσεις του γίνονται πλαστισίνη στα χέρια των επιτηδείων
που την πλάθουν όπως τους βολεύει.
Με ενοχλεί που στο
κόμμα των «Οικολόγων» ( κατ’ονομα), αντι να ασχολούνται με το περιβάλλον και να
ψάχνουν να βρουν τρόπους να γλιτώσουμε το νησί μας από τη μόλυνση και τη
καταστροφή του περιβάλλοντος, φωνάζουν και κηρύσσουν τον φανατισμό και τη
μισαλλοδοξία και τη διχόνοια. Με πληγώνει που ο κόσμος, τους λαμβάνει υπ’οψιν
και τους άκουει .
Με πειράζει που ενώ ο
κόσμος καίγεται , και οι Τούρκοι διακηρύττουν τη διχοτόμηση, και πανε για
ξεχωριστή αναγνώριση του «κράτους» τους, εμάς η έγνοια μας είναι αν θα
ξανακατεβεί ο Χριστοφιας στις εκλογές, ποιος θα είναι ο εκπρόσωπος του
ενδιάμεσου χώρου και ποιον θα αντιμετωπίσει ο Αναστασιαδης στο δεύτερο γύρο.
Πάνω απ’ολα όμως με πληγώνει που ένας ολόκληρος λαός
εγκατέλειψε τη βόρεια κατεχόμενη Κύπρο
στο έλεος της μοίρας της, και τη χάρισε
στους Τούρκους. Κι περιχαρακώθηκε, στο όνομα της εθνικής καθαρότητας , στο δικό μας μισό
κομμάτι, στο μικρόκοσμο μας. Μιας
καθαρότητας που περιλαμβάνει Φιλιπινεζες , Ρωσους, Ρουμάνους, Ρομά, Τσιγγάνους,
Άραβες όλων των ειδών, Πακιστανούς,
μαύρους διάφορων εθνικοτήτων, Πολωνούς, Πόντιους κτλ.
Με πληγώνει που, σαν
λαός, έχουμε ημερομηνία λήξεως αλλά ακόμα δεν το συνειδητοποιήσαμε....
Ανδρέας Σουτζιής –
Ηλεκτρονικος
Λεμεσός 24/4/2012
