ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ

Το αυγό του φιδιού

Συζητώντας , παλιά , με φίλους Ελλαδίτες , προσπαθούσαμε να καταλάβουμε γιατι το καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών άντεξε μια ολάκερη επταετία στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία, και στην Ελλάδα στην οποία «…του Έλληνος ο τράχηλος , ζυγό δεν υπομένει…». Η χούντα  που στο τέλος κατέρρευσε , όχι εξαιτίας κάποιας παλλαϊκής εξέγερσης άλλα λόγω της καταστροφής της Κύπρου.

Πολλοί φίλοι υποστήριζαν ότι το καθεστώς άντεξε για τον απλούστατο λόγο ότι το υποστήριζε ο λαός και είχε την , αν όχι  λαϊκή υποστήριξη , τουλάχιστον την λαϊκή ανοχή.

Προσωπικά ποτέ δεν υιοθέτησα αυτήν την άποψη και πάντα έλεγα ότι ένα στυγνό καθεστώς , που ελέγχει πλήρως το στρατό και έχει φυτέψει σπιούνους παντού , μπορεί να κρατηθεί στην εξουσία , βασιζόμενο στον εκφοβισμό στις απειλές και στη καταπίεση.

Βλέποντας όμως την άνοδο της ακροδεξιάς τον τελευταίο καιρό είμαι προβληματισμένος τα μάλα. Παρακολουθώντας τώρα και τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των Δημοτικών εκλογών πέφτω από τα σύννεφα!  Είναι δυνατόν ο υποψήφιος της «Χρυσής Αυγής» να παίρνει πάνω από το 16%; Και μάλιστα μετά από τόσες κατηγορίες εναντίων του , εναντίων του κόμματος του και τη φυλάκιση τόσων ηγετικών στελεχών αυτού του νεοναζιστικού εκτρώματος; Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα καμουφλαρισμένο οργανισμό άλλα με μια συμμορία , (που αυτοαποκαλείται κόμμα) , τα ηγετικά στελέχη  της όποιας είναι προφυλακιστέα για αξιόποινες πράξεις , και κάποιοι από τους οποίους έχουν προβεί αποδεδειγμένα σε εγκλήματα.

 Οι συμμορίτες αυτοί λατρεύουν το Χίτλερ, προωθούν τον Ναζισμό, είναι φασίστες και δεν το κρύβουν.   Πως είναι δυνατόν να βρεθούν νοήμονες άνθρωποι και μάλιστα Έλληνες να ψηφίσουν κάποιο που προέρχεται από αυτούς; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι με ένα σάκο πατάτες και λίγο ρύζι και την «υπόσχεση» για προστασία ένα ολόκληρο έθνος έπαθε ξανά συλλογική αμνησία και έπεσε στην παγίδα τους.

Μου είναι αδιανόητο να αποδεχτώ ότι τα εγγόνια των ανθρώπων  που έστηναν οι Ναζί στο τοίχο τη Καισαριανής, των ανθρώπων που  πήραν τα βουνά και μας έδωσαν ένα Γοργοπόταμο, τα παιδιά αυτών που ήταν εξόριστοι στη Γαύδο, και στα κελιά της ΕΣΑ,  διέγραψαν αύτη την κληρονομιά σε ένα λεπτό και έρχονται τώρα να μας δώσουν ένα Κατσιδιαρη με 16+%.

Είναι για να τρελαίνεσαι. Και έρχομαι και λέω εκ των υστερών : «Βρε μπας  και είχαν δίκαιο αυτοί που έλεγαν ότι η Χούντα τύγχανε λαϊκής υποστήριξης;» Αν είναι έτσι τα πράγματα τότε πραγματικά η Κύπρος θυσιάστηκε για να απαλλαγεί η Ελλάδα από τους Συνταγματάρχες. Διότι μόνοι τους δεν έφευγαν με τίποτε. Θα κάθονταν πάνω στο σβέρκο μας για 40 χρόνια όπως το Φράνκο. Και θα έμεναν ώσπου να πεθάνουν. 

Και έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια του μεγάλου Χάρρυ Κλυνν σε ένα από τους δίσκους του:
«Ρε μάγκα μ…, αυτή η χώρα, δεν σώζεται με τίποτα να ‘ούμ…»

Ανδρέας Σουτζιή – Ηλεκτρονικός 

ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ

Νίκου Καρουλλα:   ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ

40 χρόνια περιμένουμε να ξημερώσει. Είμαστε μοιραία η τελευταία γενιά Αμμοχωστιανών που έχει μνήμες. Μνήμες από τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια, μνήμες από τις διηγήσεις των γονιών μας. Σε κάθε γιορτή και συγκέντρωση, να ευχόμαστε να’ναι η τελευταία φορά που μαζευόμαστε στην προσφυγιά…. Και με ένα σφίξιμο στην καρδιά. Είναι που η απελπισία έχει κατά πολύ υπερισχύσει κάθε άλλου συναισθήματος.

Η απελπισία που γίνεται συχνά πυκνά οργή, όταν ακούμε συμπατριώτες μας να αναφέρονται τόσο υποτιμητικά στα ιερά και τα όσια μας. Στα σπίτια μας, τα σχολεία μας, τους τάφους των προγόνων μας, τις μνήμες μας. Υπερασπιζόμενοι δήθεν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Κάθε φορά που υπάρχει ελπίδα για να ξεκινήσει μια διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού και επανένωσης της πατρίδας μας, τα ίδια άτομα, θυμούνται την ύπαρξη της Αμμοχώστου.

Αρκετά σας έχουμε ανεχτεί. Εμείς οι Αμμοχωστιανοί θα είχαμε επιστρέψει εδώ και καιρό, αν δεν κρατούσαμε όλο το βάρος του Κυπριακού με τις ψεύτικες δήθεν ενοχές που μας φορτώνατε διαχρονικά για το κόστος στη συνολική λύση, αν εμείς επιμέναμε στη δική μας επιστροφή. Μας φορτώσατε τη ρετσινιά της Αμμοχωστοποίησης, στοχεύοντας ουσιαστικά στη μη λύση, για τα ωφελήματα που σας προσφέρει μια μοιρασμένη πατρίδα. Σας ξέρουμε ένα προς ένα, σας παρακολουθούμε να παρελαύνετε πανικόβλητοι στα διάφορα ΜΜΕ, επαναλαμβάνοντας με πιο μεγάλο μίσος τις ίδιες θέσεις για δεκαετίες.

Η τραγική θέση στην οποία μας έχετε οδηγήσει, αντί αυτοκριτικής σας οδηγεί σε νέο παραλήρημα μίσους, για νέα δήθεν στρατηγική, επανατοποθέτηση, λάθος χειρισμούς από άλλους, σαν να μη συμμετείχατε διαχρονικά και αδιάλειπτα στα πολιτικά δρώμενα αυτού του δύσμοιρου τόπου.

Σας ξέρουμε καλά, κύριε Λυσσαρίδη και κύριε Ομήρου, κύριε Λιλλήκκα και κύριε Παπαδόπουλε, σας γνωρίζουμε όλους.

Απαιτούμε να μη ξαναβάλετε την Αμμόχωστο στο στόμα σας. Οι 3 δρόμοι θα γίνουν 300, για να σας αποδείξουν ότι η Αμμόχωστος είναι η αρχή και όχι το τέλος του δρόμου, ότι εμείς που ξέρουμε καλά τι σημαίνει προσφυγιά, θα παλέψουμε μπροστάρηδες για ΟΛΟΥΣ τους πρόσφυγες.

Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς...

Νίκος Κάρουλλας
Σίλλερ 13Α, Χρυσή Ακτή
Αμμόχωστος.