Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Γιορτάσαμε χθες για ακόμα μια φορά την  25η Μαρτίου. Και ευκαιρίας δοθείσες άρχισαν τα σχόλια , τα παράπονα και οι διαμαρτυρίες από διάφορους. Άλλοι λένε ότι είναι υπερβολή οι παρελάσεις, άλλοι βρίσκουν την ευκαιρία να απομυθοποιήσουν ότι είναι σχετικό με την επανάσταση του ’21 και άλλοι βρίσκουν βήμα για να προβούν  σε «εθνικές εξάρσεις « και παραληρήματα.

Είδα τους φίλους μου με πόση περηφάνια έβλεπαν τα παιδιά τους να παρελαύνουν κρατώντας τη Γαλανόλευκη. Είδα τους συναδέλφους μου Εθνοφύλακες να παρελαύνουν  με ενθουσιασμό και καμάρι. Είδα ενδοσχολικές και ενδοσωματιακες εκδηλώσεις.

Όταν τελείωσαν αυτά, όλοι μαζί, όλοι εμείς που πιστεύουμε στην ανάγκη της άμεσης λύσης του Κυπριακού και στην επανένωση , ήρθαμε ξανά πίσω στα συνηθισμένα μας και στον αγώνα για την Ειρήνη.

Μήπως η παρουσία μας στις παρελάσεις και στους εορτασμούς μας έκανε φανατικούς , πολεμοχαρείς, και οπαδούς της διαίρεσης ?? Μήπως αλλάξαμε γνώμη και είπαμε «τζοινοι ποτζιοι , τζιε εμείς ποδα»? Μήπως σταματήσαμε έστω και για μια στιγμή να θέλουμε την ειρήνη? Αντίθετα, πεισμώσαμε περισσότερο. Και με πιο πολλή δύναμη συνεχίζουμε τον αγώνα για την επανένωση.

Βλέπω επίσης  από την πλευρά κάποιων «φανατικών» με ανασφαλές την ανάγκη να «προστατέψουν» και να «αναβαθμίσουν» τους εορτασμούς φωνάζοντας διαμαρτυρόμενοι  ότι «θα καταργηθούν οι γιορτές» , «θα υποβιβαστούν» κλπ.
Οι αγώνες που έκαμαν οι πρόγονοι μας δεν έχουν καμιά ανάγκη υπερβολικής προβολής η προστασίας. Είναι καταγεγραμμένοι στην ιστορία του Έθνους. Και οι επέτειοι θα είναι πάντα εκεί για να τις γιορτάζουμε με την μεγαλοπρέπεια που τους αξίζουν.


Αυτό που χρειάζεται ο τόπος και ο λαός, είναι η Αλληλοκατανόηση και ο Σεβασμός του ενός προς τον άλλο. Της μιας κοινότητας προς την άλλη. Του Ε/Κ προς τον Τ/Κ και αντιστρόφως. Δεν κινδυνεύουν οι πρόγονοι μας η τα κατορθώματα τους να υποβιβαστούν και να χαθούν από κανένα άνθρωπο που αγαπά την πατρίδα του και θέλει να την δει ξανά ενωμένη , ελεύθερη , απαλλαγμένη από την κατοχή.
Ούτε κινδυνεύουν οι Τ/Κ από τους εορτασμούς και τις εκδηλώσεις που κάμνουν οι Ε/Κ . Όπως και το αντίθετο.

Δείτε τις ΗΠΑ. Ένα έθνος ποικιλοσπορο, που ο καθένας τιμά και εορτάζει τις επετείους του και τις γιορτές του με κάθε  σεβασμό για τη διαφορετικότητα του άλλου.

 Αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι να καταφέρουμε να εμπεδώσουμε στον κόσμο αυτά τα πράγματα. Αγάπη, σεβασμό, αλληλοκατανόηση, και ανοχή προς τον ΑΛΛΟ. Όταν τα καταφέρουμε αυτά τότε θα χουμε μέλλον. Και θα μπορέσουμε να κάνουμε την Κύπρο παράδεισο. Γιατί της αξίζει. Και μας αξίζει.


Ανδρέας Σουτζιής 

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ

                       ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ

Όταν πριν από κάποια χρόνια διάβασα αυτή την είδηση στην εφημερίδα , δεν σας κρυβω ότι δακρυσα. Δακρυσα από τη χαρά μου που έστω και ένας πρόσφυγας κατάφερε να επιστρέψει στον τόπο του. Για να είμαι ειλικρινής όμως ζηλεψα κιόλας. Γιατί αυτός τα κατάφερε και όλοι οι άλλοι εμειναν με τον καημο? Όμως η χαρά μου που ο συμπατριωτης μας εκπληρωσε τον ποθο του και επεστρεψε ήταν πολύ μεγαλύτερη από οποιανδήποτε άλλο συναισθημα.

Τώρα διαβάζω στις ειδήσεις ότι οι Μαρωνιτες πρόσφυγες από την Αγία Μαρινα Σκυλλουρας έχουν το πρασινο φως από τις κατοχικές αρχές και θα επιστρεψουν στο χωριό τους. Χαίρομαι και για αυτούς.

Ταυτόχρονα όμως στεναχωρούμαι που βρέθηκαν κάποιοι ανάμεσα μας ,να  τους  κατακρινουν για  αυτή τους την ενέργεια. Απιστευτο γεγονός για μένα. Ο πρόσφυγας νοιώθει τον πόνο του προσφυγα. Πρέπει να είμαστε χαρουμενοι που έστω και αυτοί λίγοι καταφέρνουν να επιστρεψουν.

Αντί να χαρουμε και μεις μαζί τους, κάποιοι τους κατακρινουν και τους καλούν να μην επιστρεψουν και να μείνουν πίσω, μαζί με όλους μας, στη μιζέρια μας. Να βλέπουμε όλοι μαζί τους τόπους μας με τα κυαλια.  

Ελεος! Αντί να χαιρομαστε για αυτούς, διαμαρτυρομαστε..

Ακόμα και ένας πρόσφυγας να καταφέρνε  να επιστρέψει , εμείς που ξέρουμε τι θα πει να είσαι πρόσφυγας, επρεπε να χαιρόμαστε μαζί τους. Διότι για αυτούς τελειώνει και ο καυμος της προσφυγιας και οι «Μακροχρονιοι Αγώνες» .


Άντε . Και στα δικά μας συντομα

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΣ ΣΕΡΤΗΔΕΣ

ΠΡΟΣ ΣΕΡΤΗΔΕΣ

Ένα αισχρό κείμενο γεμάτο μίσος και εμπάθεια από τον «βετεράνο» δημοσιογράφο του «Επιτήδειου Ουδέτερου» , Γιώργο Σέρτη.

Με μια μονοκονδυλιά , από μια πένα που στάζει χολή , χαρακτηρίζει όλους όσους βρεθήκαμε τότε στην αυλή του Αη Μάμα στη Μόρφου «μπαλονάδες και χειροκροτητές του Ταλάτ» και πληρωμένους από «ύποπτες οργανώσεις.
Τσουβαλιάζει και βρίζει όσους αγωνιούν για τις εξελίξεις και προσπαθούν για την επανέναρξη των συνομιλιών αναφέροντας τους ως «παραλογιζόμενους».

Μάλιστα κε «έγκριτε δημοσιογράφε"! Όσοι έτρεξαν με πόνο ψυχής , με νοσταλγία, με ευλάβεια και με δάκρυα στα μάτια να παραστούν στην ΠΡΩΤΗ λειτουργία της εκκλησίας του Αη Μάμα μετά από 30 χρόνια εγκατάλειψης είναι «χειροκροτητές του Ταλάτ» και τα παίρνουν χοντρά από τους ξένους.  Μάλιστα κύριε.. όλοι αυτοί που με συγκίνηση παρακολούθησαν τη θεια λειτουργία εκείνη την ευλογημένη μέρα με την ελπίδα ότι η μέρα της επιστροφής τους ήταν κοντά, είναι εγωιστές, υλιστές και σκέπτονται μόνον το χρήμα. Και μαζί με όσους ανησυχούν και καίγονται για το μέλλον της Κύπρου και το μέλλον των παιδιών τους είναι γραμμένοι σε «μισθολογικές λίστες» των Αμερικανών , των Σουηδών και άλλων, οι οποίοι τους πληρώνουν για να είναι «γραφικοί και προσποιητές».

Ντροπή σου κύριε που αρπάζεις τη πένα και προσβάλλεις έτσι βάναυσα τον κόσμο. Αίσχος και σε σένα και στην εφημερίδα σου που από το πρωί μέχρι το βράδυ διασπείρετε το μίσος και τη διχόνοια στον κόσμο χαρακτηρίζοντας τους όλους πληρωμένους.

«Πληρωμένοι και κατευθυνόμενοι» ίσως  να υπάρχουν στον κύκλο σας και στο επάγγελμα σας κύριε. Ίσως κιόλας από εκεί να πήρατε το παράδειγμα.

Όσοι αγαπούν τον τόπο τους , όσοι αγωνίζονται μέρα νύκτα για την λύση  , όσοι κοιμούνται κάθε βράδυ με το όνειρο της επιστροφής, όσοι δακρύζουν ακόμα και με μια φωτογραφία του σπιτιού που άφησαν πίσω, δεν πληρώνονται. Δεν υπάρχουν αρκετά λεφτά για να εξαγοράσουν τα συναισθήματα τους , και τις αναμνήσεις που άφησαν πίσω.

Για «πληρωμένους» ψάξετε στο χώρο σας…


Ανδρέας Σουτζιής