ΛΑΚΗΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ - 211ΤΠ «Έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος»

ΛΑΚΗΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ - 211ΤΠ
«Έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος»

Ο Λάκης Ελισαίου ήταν ο μόνος γιος της οικογένειας Ελισαίου. Κατοικούσε μαζί με την οικογένεια του στον Άγιο Δομέτιο. Όταν  κατατάγηκε στο στρατό, υπηρέτησε στο 211ΤΠ και τοποθετήθηκε στα φυλάκια της Πράσινης Γραμμής κοντά στο σπίτι του.

Ενώ περίμενε ότι θα απολυόταν στις 20 Ιουλίου 1974 τον πρόλαβε η τουρκική εισβολή.  Ο Λάκης πήγε με άλλους συναδέλφους του στο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλλας και εκεί από πλεονεκτική θέση κτυπούσαν αλύπητα τους Τούρκους ακόμα και σε βάθος στη τουρκική συνοικία.

Λόγω αυτής της στρατηγικής θέσης του το Λήδρα Πάλλας έγινε στόχος της τουρκικής αεροπορίας. Δυστυχώς, ο Λάκης βρέθηκε σε λάθος τόπο και από μια έκρηξη που συνέβηκε στο δωμάτιο από το οποίο πολεμούσε , τραυματίστηκε θανάσιμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μαζί με άλλους τραυματίες άλλα ήταν ήδη αργά. Ο Λάκης πέρασε στο πάνθεο των ηρώων υπερασπιζόμενος τα χώματα της πατριδας μας.

Τις επόμενες μέρες η οικογένεια του περνούσε δραματικές στιγμές. Όλοι έψαχναν για το Λάκη άλλα κανένας δεν τολμούσε να τους πει ότι σκοτώθηκε! Πως θα έλεγαν σε αυτή την οικογένεια ότι ο Λάκης τους, ο ποιο αγαπητός στρατιώτης του τάγματος έχασε τη ζωή του; Ποιος θα τολμούσε να πει στην αρραβωνιαστικιά του ότι άδικα τον περιμένει; Ποιος θα έλεγε στην αδελφή του την Σταύρη ότι δεν θα τον ξαναδεί;

Κανείς μα κανείς, δεν τολμούσε να τους πει την αλήθεια. Η αδελφή του μαζί με την αρραβωνιαστικιά του αφού είδαν και αποείδαν, κατέληξαν στο κοιμητήριο. Εκεί κάτω από ένα ξύλινο σταυρό είδαν γραμμένο το όνομα του: «Στρ-της Ελισαίου Λάκης ετών 20 . Έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος.»

Χρόνια μετά και η Σταύρη, αποφεύγει να περνά από το Λήδρα Πάλλας. Αν πρέπει να πάει στα κατεχόμενα , θα πάει γύρω από άλλη δίοδο. Δεν θέλει ούτε καν να πλησιάζει κοντά στον τόπο που θυσιάστηκε ο αδελφός της. Είναι ενεργό στέλεχος του Δικοινοτικού Κινήματος, και φανατική οπαδός της Λύσης-Επανένωσης, και όταν καλείται να παραβρεθεί σε εκδηλώσεις στο σπίτι της Συνεργασίας που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Λήδρα Πάλλας το κάνει  μεν με βαριά καρδιά, αλλά και το κάνει στη μεγάλη θέληση της για τη λύση επανένωση. Και όποτε πάει εκεί της δημιουργούνται περίεργα συναισθήματα. Την πιάνει ρίγος. Θέλει να κλάψει,  θέλει να πενθήσει τον αδελφό της, άλλα δεν μπορεί να πλησιάσει τον τόπο της θυσίας του. «Χώρος ελεγχόμενος υπό των δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών. Απαγορεύεται η είσοδος.»

Στις 30/6/2015 πραγματοποιήθηκε εκεί, στο «Σπίτι της Συνεργασίας», δικοινοτική εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του πόλεμου. Βρεθήκαμε εκεί μαζί με τη Σταύρη άλλα και τη καλή κοινή μας φίλη Σουλτάνα Χότζα που κατάγετε από τη Λουρουτζιήνα και τώρα κατοικεί στη Λύση. Ο αδελφός της Σουλτάνας είναι και αυτός θύμα του πόλεμου. Ήταν ένας από τους επιβάτες του λεωφορείου της Τόχνης.  Η Σουλτάνα έχει και αυτή αφήσει πίσω τον πόνο του χαμού του αδελφού της και αγωνίζεται και αυτή για την επαναπροσέγγιση και την λύση. Μετά που γνωρίστηκε με τη Σταύρη πριν ένα χρόνο περίπου έχουν γίνει αδελφικές φίλες.

Η Σταύρη προσήλθε στο χώρο της εκδήλωσης κρατώντας ένα μπουκέτο λουλούδια . Είναι αποφασισμένη αυτή τη φορά να δώσει ένα τέλος στις φοβίες και τις ανησυχίες της και να τιμήσει πλέον τον αδελφό της όπως πρέπει.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης προσεγγίσαμε κάποιους άνδρες των ΗΕ, και τους είπαμε την ιστορία του Λάκη. Τους αναφέραμε ότι η Σταύρη ήθελε απλώς να καταθέσει τα λουλούδια στο χώρο της θυσίας του αδελφού της μέσα στο Λήδρα Πάλλας. Την αρχική άρνηση των ανδρών των ΗΕ διαδέχτηκε η συγκίνηση , αφού η Σουλτάνα, μια Τ/Κ υποτιθέμενη εχθρός επέμενε να συνοδεύσει τη Σταύρη μέσα και να καταθέσουν τα λουλούδια μαζί. Έτσι και έγινε. Οι άνδρες των ΗΕ μας επέτρεψαν την είσοδο στο εσωτερικό χώρο του Λήδρα Πάλλας. Εκεί οι δυο γυναίκες, μια Ε/Κ και μια Τ/Κ, απέθεσαν τα λουλούδια και έκλαψαν μαζί για τον χαμό του Λάκη. Διότι ο πόνος είναι κοινός και δεν γνωρίζει εθνότητες.

Η Σταύρη, αγκαλιά με τη Σουλτάνα, με δάκρυα στα μάτια άλλα ανακουφισμένες, αποχωρούν από το χώρο. Και ευχή όλων μας βλέποντας τις και τις δυο έτσι αδελφωμένες είναι να επικρατήσει και πάλι η ειρήνη και η ασφάλεια στη Κύπρο μας.

Ανδρέας Σουτζιής – Ηλεκτρονικός

Λεμεσός 10/7/2015

Ο δρόμος προς τη Λύση

Ο δρόμος προς τη Λύση

Εξαιτίας των δηλώσεων των δυο ηγετών , κυρίως των δηλώσεων του κου Ακιντζιή, άρχισε η παραφιλολογία ένθεν  και ένθεν  της «Πράσινης Γραμμής».

Οι «απ’εκεί» σκίζονται και φωνάζουν εναντίων του Ακιντζιή διαμαρτυρόμενοι ότι η ηγέτης τους συμφώνησε να επιστρέψει εδάφη στους Ε/Κ. Η εθνικιστική εφημερίδα «Βολκάν» έγραψε ότι «τα κυνηγητικά είναι έτοιμα». Θέλοντας να δηλώσει ότι οι Τ/Κ δεν πρόκειται να παραδώσουν τις παρουσίες που χρησιμοποιούν  στους Ε/Κ νόμιμους δικαιούχους.

Οι «απ’εδώ» διαμαρτύρονται και κατηγορούν τον Αναστασιάδη ότι δίνει υπερβολικά δικαιώματα «στη μειονότητα». Και φωνάζουν μέρα νύκτα ότι η Τ/Κ πλευρά δεν θα μας δώσει ποτέ, κανένα  αντάλλαγμα .

Για τον ανεξάρτητο παρατηρητή όμως, τα πράγματα είναι απλά. Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να λύσουμε το Κυπριακό, δυο είναι τα βασικά πράγματα που πρέπει να γίνουν:

1) Οι Τ/Κ πρέπει να επιστρέψουν εδάφη στους Ε/Κ. Πολλά εδάφη. Εδάφη στα οποία θα επιστρέψουν πολλοί πρόσφυγες. Οι Τ/Κ πρέπει να κατανοήσουν ότι καμιά λύση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή από τους Ε/Κ αν δεν περιλαμβάνει την επιστροφή εδαφών και την επιστροφή μεγάλου αριθμού προσφύγων. Αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό και κατανοητό από τη Τ/Κ κοινότητα ως εκ των ουκ άνευ.

2) Οι Ε/Κ πρέπει να δεχτούν τους Τ/Κ ως συνεταίρους τους στο νέο κράτος. Η Ε/Κ πλευρά πρέπει να αποδεχτεί και να εμπεδώσει ότι πλέον , στην κυβέρνηση της  νέας Ομόσπονδης Κυπριακής Δημοκρατίας θα υπάρχουν και Τ/Κ αξιωματούχοι. Θα υπάρχουν και υπουργοί και βουλευτές Τ/Κ, όπως υπήρχαν και στη ΚΔ του 1960. Και αυτοί θα έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως και οι Ε/Κ συνάδελφοι τους. Πρέπει να γίνει κατανοητό και πλήρως αποδεκτό από τους Ε/Κ ότι πλέον «θα έχουν μέσα στα πόδια τους, τους  Τ/Κ». Και αυτό πρέπει να γίνει δεκτό. Και οι Τ/Κ να ιδωθούν ως συνεργάτες και όχι ως ένας «μπελάς» που θα μας δυσκολεύει.

 Αυτές οι δυο βασικές ενέργειες πρέπει να εμπεδωθούν και να γίνουν απολύτως αποδεκτές από τις δυο κοινότητες , για να περάσει η λύση . Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και των δυο κοινοτήτων θα πει ένα μεγαλόπρεπο «ΟΧΙ ευχαριστώ . Δεν θα πάρουμε».

Απευθύνομαι προς τους συμπατριώτες μου Τ/Κ: Έχει 50 χρόνια που είσαστε σε απομόνωση. Μπορεί το 1974 να βρήκατε την ευκαιρία να μας εκδικηθείτε και να πάρετε με τη βία των όπλων τη μισή Κύπρο. Τώρα όμως είναι 2015. Αν πραγματικά θέλετε να γίνετε μέλη της διεθνούς κοινωνίας , αν πραγματικά θέλετε να βγείτε από την απομόνωση σας, αν θέλετε πραγματική και διαρκή ειρήνη στο νησί , πρέπει να χωνέψετε ότι πρέπει να μας επιστρέψετε εδάφη, και μάλιστα αρκετά. Κλείστε τα αυτιά σας στους φανατικούς που φωνάζουν ότι «ότι κατακτήθηκε με αίμα δεν επιστρέφεται». Η επιστροφή εδαφών είναι μονόδρομος.

Απευθύνομαι προς τους συμπατριώτες μου Ε/Κ: Τελείωσε ο καιρός που η ΚΔ ήταν μια αμιγώς Ε/Κ δημοκρατία. Αν πραγματικά θέλουμε λύση του Κυπριακού, αν θέλουμε πραγματική ειρήνη και ασφάλεια, πρέπει να το χωνέψουμε. Θα έχουμε Τ/Κ συνεταίρους. Μεσ’τη κυβέρνηση,  και μεσ’τη βουλή.  Θα έχουν καταστήματα, θα ζουν μαζί μας, θα κυκλοφορούν μεταξύ μας. Αυτό πρέπει να το δεχτούμε τελειωτικά. Κλείστε τα αυτιά σας στους φανατικούς που φωνάζουν «Τζιήνοι ποτζιεί, τζιε μείς ποδά» . Μια τέτοια διχοτόμηση μόνο την τελειωτική μας Τουρκοποίηση και απορρόφηση από την Τουρκία θα φέρει πιο κοντά.

Φίλοι μου η Ειρήνη θέλει αμοιβαίες υποχωρήσεις και θυσίες. Είμαστε πλέον πολύ κοντά . Ας κάνουμε ως κοινότητες τις υπερβάσεις μας και ας χαρίσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας μια νέα χώρα. Ειρηνική, αποστρατικοποιημένη με όλους τους κατοίκους της να ζουν μαζί ευτυχισμένοι.

Ανδρέας Σουτζιής – Ηλεκτρονικός

Λεμεσός 12/8/2015