1η
Απριλίου 1955
Κοίτα ‘με… 50 χρονών γά’αρος και γεμίζουν τα ματιά μου μόλις
ακούω το τραγούδι του «Ζήδρου» . Δακρύζω μόλις ακούω για πολλοστή φορά την ιστορία
του Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
-Τι έχεις παπά; Ρωτά η κόρη μου…
- Τίποτε κόρη μου… είναι σκόνη στα ματιά μου…
Τι να της πω εν έτη 2014; Ότι έναν ολόκληρο έθνος δεν στάθηκε
στο ύψος του; Ότι οι πρόσφατες γενεές δεν ήταν αντάξιες των ηρωικών προγόνων τους;
Ότι η έγνοια των νεοτέρων ηγετών μας είναι
απου φάει φάει;
Βρισκόμαστε στο 2014 και ο παραπάνω κόσμος νομίζει ότι είμαστε
1000 χρόνια πριν. Στο απόγειο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Δεν έχει συνειδητοποιήσει
ο κόσμος ότι η μοναδική μας ελπίδα για επιβίωση σε τούτη τη γωνιά της Μεσογείου
είναι η συνεργασία και η συμπόρευση με τους Τ/Κ για να πάει ο τόπος μπροστά. Είναι
μονόδρομος αυτό.
Δεν καταφέραμε να κάνουμε την Ένωση τον καιρό που έπρεπε.
Ε τώρα δεν είναι πλέον το 1955. Τα γεωπολιτικά και γεωστρατιγικά συμφέροντα
στην περιοχή ήρθαν άνω κάτω. Δεν ζούμε πλέον στην Κύπρο του 1950. Τέλειωσε ο αγώνας.
Δεν αξιοποιήθηκε. Τα πράγματα επί του εδάφους
άλλαξαν. Αν θέλουμε να επιβιώσει ο Ελληνισμός της Κύπρου πρέπει να συνεργαστούμε
με τους Τ/Κ. Με την αλληλοκατανόηση, την αλληλοσυνεργασία και τον αλληλοσεβασμό
, θα κάνουμε αυτό το νησί , παράδεισο. Θα γίνει το Ντουμπάι και η Σιγκαπούρη της
Μεσογείου. Έχουμε όλα τα φόντα και τις δυνατότητες. Αρκεί να σταματήσουμε να αναλώνουμε
όλες μας τις δυνάμεις και όλες μας τις πηγές σε μιαν αντιπαράθεση που δεν θα οδηγήσει
πουθενά.
Και δεν θα αποποιηθούμε την εθνικότητα μας και την Ελληνικότητα
μας για τούτο. Πάλι θα γιορτάζουμε την 1η Απριλίου. Εγώ ποτέ δεν πρόκειται να απαρνηθώ
την ελληνικότητα μου. Ούτε θέλω να απαρνηθούν την εθνικότητα τους οι Τ/Κ φίλοι μου.
Πάλι θα κρεμάσω την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι μου. Κανένας δεν θα με εμποδίζει
για τούτο.
Αυτό που με πληγώνει είναι γιατι αυτά τα άπλα πράγματα δεν
μπορεί να τα κατανοήσει ο κόσμος. Ας ελπίσουμε ότι θα ξυπνήσουμε επιτέλους και
θα δούμε μπροστά…
Ανδρέας Σουτζιή – Ηλεκτρονικός
