Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020

«ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΥΖΗΤΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ»


«ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΥΖΗΤΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ»

Ενώ στα Ε/Κ ΜΜΕ κυριαρχουν ειδήσεις όπως «οι σικε αγώνες ποδοσφαίρου», «τα μαλιοτραβηγματα στην ΕΔΕΚ» και «το υψος του χιονιου στο Τροοδος» , στα ΜΜΕ των κατεχομένων δίνει και παίρνει η συζήτηση για την «ενσωματωση η μή της Β. Κύπρου με την Τουρκία».

Παρακολουθώ με λύπη και ανησυχία όσα διαδραματίζονται στα Τ/Κ ΜΜΕ και στο ΦΒ.
Ένα θέμα «ταμπου», που μέχρι πριν λίγο καιρό κανείς ( πάρα μερικων περιθωριακών ) δεν τολμούσε να αναφερει, το θέμα της ενσωματωσης της «ΤΒΔΚ» στην Τουρκία , βρίσκεται πλέον στα χείλη όλων.

Μετά από τη συνέντευξη του Ακιντζιή στην εφημερίδα Guardian στην οποία αναφερε ότι «…θα είναι φρικτο το σενάριο ενσωματωσης με την Τουρκία…» ανοιξε ο χορος αυτής της συζήτησης.
Με πρώτο και καλύτερο τον Τουρκο ΥΠΕΞ Τσαβουσογλου να κατηγορει τον Ακιντζιή ως «αναξιοπιστο». Τη σκυτάλη πήραν μετά τα τσιρακια του στα κατεχόμενα που κατηγορουν τον Ακιντζιή ότι «θέλει να παραδωσει όσα κατακτηθηκαν με αιμα , στους Ε/Κ».

Και η συζήτηση άρχισε να δίνει και να παίρνει στα ΜΜΕ και το ΦΒ για το αν θα πρέπει οι Τ/Κ να προσανατολιστουν πλέον προς τον στόχο της «ενσωματωσης των κατεχομένων με την Τουρκία».
Το ελαχιστα  καθησυχαστικο της υποθεσης ειναι το γεγονός ότι όλοι αυτοί που γράφουν και μιλούν για «ενσωματωση με την Τουρκία», ειναι κάποιοι φανατικοι εθνικιστες και εποικοι.

Πάρα πολλοί ανωνυμοι και επώνυμοι Τ/Κ , εκφραζουν την αντιθεση τους σε τέτοιο σενάριο. Μεταξύ αυτών και ο αρχισυντάκτης της «KIBRIS» της μεγαλυτερης σε κυκλοφορια εφημερίδας των κατεχομένων, Χασαν Καφετζιογλου. Ευτυχώς , όπως φαίνεται η πλειοψηφία των Τ/Κ δεν ευνοει τέτοιο «φρικτο σενάριο» με τίποτα.  Ελπιζω να συνειδητοποιήσουν ότι μόνον με την επανεκλογή του Ακιντζιή στην ηγεσία τους θα καταφερουν να το αποτρεψουν.   

Ας αναλογιστουμε σε τι κατάσταση καταφέραμε να φερουμε το Κυπριακό μόνο τα τελευταία χρόνια. Από το παραπεντε της υπογραφής της λύσης της ενοποιησης της Κύπρου μέσω μιας ΔΔΟ, στη συζήτηση για δυο κράτη και την ενσωματωση του ενός στη Τουρκία.

Αρχιζω να αναρωτιεμαι αν αυτός ήταν ο εξ’αρχης στόχος κάποιων πολιτικών από το 1958 και μετά.