ΤΟ ΠΟΥΛΛΙΝ ΕΠΕΤΑΣΕ!!!

Τους άκουγα  πάλι ψες από τα ράδια και τις τηλεοράσεις. Τους πολιτικούς μας…Αρχηγοι και εκπρόσωποι κομμάτων , Γενικοί γραμματείς και Φαρισαίοι… όλοι με ένα στόμα, μια φωνή… «Δεν θέλουμε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες!!! Ούτε Διεθνή Διάσκεψη».  Και λέω στον εαυτό μου: «Μα καλά σε ποιο πλανήτη ζουν αυτοί οι άνθρωποι;  Σε ποια χώρα;  Τι γλώσσα καταλαβαίνουν?  Μα ζουν τελείως στον κόσμο τους ;

Κύριοι πολιτικοί, αυτά  που μας λέτε τα πιστεύετε κιόλας; Ακούτε τον εαυτό σας ; Κύριε Πρόεδρε δηλαδή ακόμα πιστεύετε ότι θα κάμετε ομοσπονδία, συνομοσπονδία, δικοινοτική ή άλλως πως, με την άλλη πλευρά; Με ποιους; Με τους «καρασακάλ»; Νομίζετε ακόμα ότι υπάρχει κόσμος διαθετιμενος να μετακινηθεί πάλι; Ούτε κατά διάνοια!!!! Πάει… «Το Πουλλιν Επετασε»!!!

Μόνο το 2004  και λίγο μετά , επί Ταλάτ, υπήρχε περίπτωση να μετακινηθεί αρκετός αριθμός Τ/Κ , και να μας επιστραφούν εδάφη.

 Και ίσως να μπορούσατε να συμφωνήσετε και σε κάποιο σύστημα ομοσπονδίας. Αυτή τη στιγμή όμως, το 2012, ολ’αυτά που συζητείτε δεν έχουν νόημα. Οι Τ/Κ έχουν βολευτεί μια χαρά στο Βορρά, και κτίζουν αβέρτα. Οι Ε/Κ έχουν και αυτοί ταχτοποιηθεί και έχουν πλέον μια νέα ζωή. Ποιος  τρελός θα δεχτεί μετακινήσεις πληθυσμών πάλι; Μόνο κάτι ρομαντικοί -  γραφικοί ( σαν εμένα), μιλούν πλέον για επιστροφή στα χωριά τους.

Και για τη διακυβέρνηση νομίζετε ότι θα δεχτούν οι Ε/Κ να κάνουν ξανά κράτος συνεταιρικό με τους Τ/Κ; Δεν ακούτε τον κόσμο που διαμαρτύρεται και φωνάζει; Με νύχια και με δόντια αναπτύξαμε την (μισή) Κύπρο, την αναστυλώσαμε από τα χαλάσματα (τη μισή), τώρα βρήκαμε και πετρέλαιο, και θα μοιραστούμε όλα αυτά με τους Tούρκους; Είναι 50 χρόνια που διοικούμε μόνοι μας τη Κύπρο (τη μισή) . Ποιος θα δεχτεί  να τους χαρίσουμε τη μισή διακυβέρνηση , και να έχουμε και εκ περιτροπής Τούρκο πρόεδρο;

Οι Τ/κ πάσκιζαν τόσα χρόνια να κάμουν δικό τους κράτος και να μας ξεφορτωθούν από τα πόδια τους. Τώρα που τα κατάφεραν και έχουν και θεσμούς και υποδομές και «δημοκρατία», νομίζετε ότι θα τα εγκαταλείψουν; Νομίζετε ότι τα εδάφη που κατέκτησαν θα τα επιστρέψουν ; Νομίζετε ότι θα δεχθούν να έχουν μες’τα πόδια τους 10 η 15 χιλιάδες  παλιννοστούντες πρόσφυγες; Εδώ 500 εγκλωβισμένοι μένουν στη Καρπασία και προσπαθούν και αυτούς να τους διώξουν με νύχια και με δόντια.

Τα πράγματα είναι πλέον φανερά και μιλούν από μόνα τους. Οι πολιτικοί μας κάμνουν πως δεν καταλαμβάνουν διότι όταν τελειώσει αυτή η ιστορία θα μείνουν χωρίς δουλεία και δεν θα τους βάζει κανένας υπόψη . Μόνο ο Κληρίδης κατάλαβε που πηγαίναμε και έφτασε στο σημείο να υπογράψει για διχοτόμηση, στη Γενεύη. Και είχε πει ότι όποιος πολίτικος υπογράψει τη διχοτόμηση  , ταυτόχρονα τερματίζει και τη πολιτική του καριέρα. Και τελικά μετάνιωσε. Προτίμησε και αυτός να συνεχίσει τη πολιτική του καριέρα. Θα τον θυμόμαστε πάντα σαν το σεβάσμιο γέρο που δεν κατάφερε να φέρει τους S300.

Πρόεδρε Χριστόφια, μην σκεφτείς και εσύ σαν τους άλλους. Λύτρωσε μας. Ναι. Πήγαινε σε πενταμερή διάσκεψη τώρα. Ζήτα να μας δώσουν το Βαρώσι και τη Νεκρή Ζώνη.Τίποτε άλλο δεν μας δίνουν που να κατεβεί ο Θεός  . Κλείσε το Κυπριακό να ησυχάσουμε όλοι μας. Γίνε νέος Βενιζέλος. 

Ειδάλλως , αν δειλιάσεις και εσύ, κάνε στη πάντα να αναλάβει άλλος πιο γενναίος από σένα, να τελειώνουμε.

Λεμεσος      20-1-2012

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ "ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΗ"

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ - ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΚΚΗΣ

ΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΝΤΡΟΠΗΣ, ΑΝΟΙΞΑΝ ΜΙΑΝ ΗΜΕΡΑΝ.

ΤΖΙΕ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΠΟΛΛΥΝ, ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΦΕΡΑΝ.

ΠΑΙΧΝΙΘΚΙΑ ΑΡΚΕΨΕΝ Ο ΝΟΥΣ, ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΤΖΙΕ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.

ΗΡΤΕΝ ΤΩΡΑ ΤΟ ΔΙΛHΜΜΑ, ΝΑ ΠΑΕΙΣ Η ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ?

ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΕΡΕΞΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ 'ΠΟΦΑΣΙΣΩ.

ΤΟΝ ΚΟΜΠΟ ΠΟΥ'ΧΑ ΣΤΗ ΚΑΡΚΙΑ, ΕΓΙΩ ΝΑ ΞΑΠΟΛΙΣΩ.

ΕΡΕΞΑΜΕΝ ΤΟ ΠΕΡΚΑΜΟΣ, ΤΖΙΕ ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΗ ΣΤΡΑΤΑ.

ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ 'ΘΕΛΑ, ΤΖΙΕ ΤΙΠΟΤΕ 'EΝ ΜΕ ΚΡΑΤΑ.

ΕΠΙΑΜΕ 'ΝΑ ΣΦΗΞΙΜΟ, ΕΤΣΙ ΨΗΛΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ.

ΜΑ 'ΝΕΙ ΑΛΗΘΚΕΙΑ ΑΡΩΤΩ, ΤΖΙΟΙΜΟΥΜΕ Η ΕΝ ΜΥΘΟΣ?

ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΟΝΤΕΑ ΡΕΞΑΜΕ, ΤΖΙΕ ΦΑΝΗΚΕΝ Η ΛΥΣΗ !

ΤΖΙΕ Η ΚΑΡΚΙΑ ΣΑΝ ΜΗΧΑΝΗ, ΧΑΖIΡΙ ΝΑ ΜΟΥ ΣΒΗΣΕΙ !

ΕΓΥΡΕΥΚΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑΡΗ, ΠΟΥ ΤΖΙΑΧΑΜΕ ΝΑ ΚΛΩΣΩ .

ΤΖΙΕ ΠΟΥ ΤΖΙΑΜΕ ΟΛΟΙΣΙΑ, ΕΣΣΩ ΜΟΥ ΕΝ' ΝΝΑ ΔΩΣΩ.

ΜΑ ΕΚΛΩΣΑ ΟΜΠΡΥΤΤΕΡΑ, ΤΖΙΕ 'ΦΚΗΚΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!

ΔΟΞΑΖΩ 'ΓΙΩ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ, ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΜΑΣ ΕΙΑ !

ΗΒΡΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΥΚΟΛΑ, ΘΥΜΟΥΜΕ ΗΤΑΝ ΤΡΙΤΗ .

ΤΟΝ ΤΖΙΥΡΗ ΜΟΥ ΘΥΜΗΘΗΚΑ, ΕΓΙΩ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΤΗ !

ΚΑΘΕ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ''ΘΑ ΠΑΜΕΝ '' ΜΑΣ ΕΛΑΛΕΝ.

ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ, ΠΑΝΤΑ ΕΠΑΡΑΚΑΛΕΝ .

ΜΑΣ ΚΑΛΟΔΕΚΤΗΚΑΝ ΠΟΛΛΑ, ΝΑ'ΤΑΝ ΔΑΣΚΑΛΕΜΕΝΟΙ ?

ΟΞΑ ΕΛΥΠΗΘΗΚΑΝ ΜΑΣ, ΠΟΥ 'ΜΑΣΤΙΝ ΜΑΚΚΩΜΕΝΟΙ ?

ΕΜΠΗΚΑ ΕΣΣΩ ΤΖΙΕ 'ΚΑΤΣΑ, ΤΖΙΑΜΕ ΣΤΗ ΤΖΙΑΜΑΡΕΙΑΝ.

ΜΑ Η ΚΑΡΚΙΑ ΜΟΥ ΕΤΡΕΜΕ, ΑΟΥΣΤΟΣ ΤΖΙΕ ΝΑ ΡΕΙΑΝ?

ΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΤΖΙΕ ΕΦΥΑ, ΤΖΙΕ ΠΗΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΟΛΙ.

ΤΖΙΑΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΕΡΝΑΣΙΝ, ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΗΝ ΡΟΚΟΛΟΙ.

ΔΕΝ ΗΒΡΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΥΤΖΙΑΝ, ΤΑ ΣΠΙΘΚΙΑ ΤΑ ΜΟΛΩΣΑΝ.

ΚΑΤΙ ΚΟΥΖΟΥΛΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ, ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΓΛΥΤΩΣΑΝ.

ΕΦΥΑ ΜΕ ΤΗ ΚΚΕΛΛΕ ΧΑΜΕ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΧΑΣΚΙΑΣΜΕΝΟΝ!

ΤΑ ΠΟΔΚΙΑ ΜΟΥ ΕΤΡΕΜΑΣΙΝ, ΣΑΝ ΤΟΝ ΧΑΗΡΚΑΣΜΕΝΟΝ.

ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΝΑ'ΡΤΕΙ ΤΖΙΕ ΝΑ ΤΑΝΙΣΕΙ !!!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΛΛΑΞΑΝΑ, ΝΑ ΠΑΜΕΝΤΕ ΣΤΗ Λ Υ Σ Η !!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΣΙΑΝΗΣ

Άναστάτωση πολλή μας επροκάλεσες Αντώνη Τέκκη με το ποίημά σου. Κοιτάζουμε τους πατεράδες μας, που σιγά-σιγά σβήνουν με τον πόθο της επιστροφής και το όνομα της Λύσης στο στόμα τους να ακούγεται όλο και πιο αδύναμο, σκεφτόμαστε αυτούς που έφυγαν, ανάμεσά τους κι ο πατέρας σου, αυτούς που δεν κατάφεραν να την ξαναδουν, έστω και σκλαβωμένη και συλλογιζόμαστε. Εμείς θα τα καταφέρουμε? Εμείς θα φτάσουμε να ξαναπερπατήσουμε στα χναρια των πατεράδων και παππούδων μας? Να πάμε στον καφενέ, στην εκκλησιά, στο περιβόλι...Έχουμε χρέος προς όλους αυτούς και πιο πολύ χρέος προς τα νειάτα της Λύσης, τους νεαρούς Λυσιώτες και Λυσιώτισσες, με ποιήματα σαν το δικό σου, να κρατήσουμε άσβεστη τη μνήμη της Λύσης μας. Γιατί αυτοί, οι νέοι μας, αν και εμείς δεν τα καταφέρουμε, θα κληθούν μια μέρα να την αναστήσουν, να της δώσουν ζωή ξανά, να την ανεβάσουν και πάλι στο πιο ψηλό σκαλοπάτι. Γιατί, μια τέτοια μέρα. θαρθεί κάποτε. Θαρθεί και πρέπει να μας βρει προετοιμασμένους.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΚΚΗΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΓΟΝΙΟΙ Σ'ΕΜΑΣ . Ο ΚΑΘ'ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟ ΩΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΛΙΕΡΓΗΣΕΙ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΙΑΤΑ ΤΟ ΠΟΘΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!

ΜΑΡΙΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

Επεία τζιε΄γιω εις το χωρκό τζιε συμφωνώ μαζί σου /

 εράησαι μου την καρκιά, εχάθηκε το δεί μου /

 οι στράτες εμιτσιάναση τα σπίθκια εχαμηλώσαν / 

τζιε που το κλάμα το πολλύ τα μάθκια μου εθωλώσαν /

 Θυμάσαι ρε Αντώνη μου που παίζαμαι χωστό /

 τζιαμε στο αδιέξοδο τζιε καρτερούσαμε τζιε το Ψυλλή να φάμε παγωτο? /

 Σαν νάκουσα τζιε μια φωνη που φώναζε ελάτε, εφάνει μου ηταν της μάνας μου που κρατε μεσ’ τα σιέρκα της " κόρτες" για να φάμε /

 Ηντα καλά παιρνούσαμε τζιαμέ στην γειτονία μας /

 τζιε μαραζώνω Ττέκη μου που εν τα ζήσαν τα παιδκία μας. / 

Στα πεύκα του δημοτικού επεία ενα γυρό /

 τζι’ αμέσως ανάγνώρισα φάτσες ενα σωρό. /

 Ποίον άραγε να πρωτοθυμηθω /

τον Κωστακη το αρφό μου την Ελενη την αρφή μου, την Κατερίνα τον Γιαννάκη τον Γίωργο την Αιμιλία του θκιου μας του Συμιού την Χρυσούλλα του Αναστάση, τον Πανίκκο την Αγγέλα του Κκερλαπή ,

εσένα τον αρφό σου την αρφή σου οξά τον Κυριάκο του Παστου/

 ούλλοι εφωνάζα μου να μπώ μεσα στο παιχνίδι /

 τζιαμεσως επετάκτηκα απου το σημιντίρι /

 οταν που τα δάκρυα τα μάθκια εκαθαρήσαν /

 ούλλοι τους εφύασειν τζιε μόνο μου μ’ αφήσαν /

 χαμένον με στις σκέψεις μου /

 τζιε μες τες αναμνήσεις/

τζ’ εύχομαι Αντώνη μου πριν να πεθάνω να σας δώ ούλλου σας ξανά στην ΛΥΣΗ

ΜΑΡΙΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

 Επηαν τζιε χαθήκασιν με την καρκιά καμένη /

ο τζίηρης σου , ο τζίηρης μου ο θείος ο Αναστάσης ο θείος ο Νεόφυτος ή θεία η Γιωργούλα τζιε τέλος η Ελενίτσα μας που εφύεν που τον καρκίνο νικημένη /

 αλλά οσοί εμείναμε /

 πιστεύκω το στην ΛΥΣΗ εναπάμε

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΚΚΗΣ

ΕΤΡΕΞΑΣΗΝ Τ'ΑΜΜΑΘΚΙΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΤΑ ΘΥΜΑΣΕ ΟΥΛΛΑ.

ΤΟ ΘΚΕΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΝΕΟΦΥΤΟ, ΤΗΝ ΘΚΕΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥΛΛΑ.

ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ Σ' ΕΙΧΑΣΙΝ, ΜΑΡΙΕ ΜΟΥ ΕΣΕΝΑ.

ΤΖΙ' ΕΤΣΙ ΤΖΙΑΙΡΟΝ ΕΘΚΙΟΥΣΑΝ ΜΟΥ, ΤΖΙ' ΕΜΕΝΑ ΠΟΥΛΟΥΣΤΡΕΝΑ!!!

ΜΑΡΙΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

Για να μας δουν απο ψηλά να πνάσει η ψυσιη τους /

 τζιε να μας δώσουσιν Αντώνη μου σίουρα την ευτζίην τους

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΚΚΗΣ

ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟ'ΓΡΑΨΕΣ, Σ' ΑΥΤΙΑ ΘΕΟΥ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ !!!

ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝΑ, ΤΖΙ' ΟΥΛΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΝ’ 'ΝΑ ΠΝΑΣΟΥΝ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΣΙΑΝΗΣ

 Το καλύτερο μνημόσυνο που κάμνετε παιθκια. Ο τατάς μου, η αδελφή σου Ελενίτσα, Μάριε, ο πατέρας σου, Αντώνη Ττέκκη, όλοι όσοι έφυγαν έτσι πρόωρα, σίγουρα μας ακούουν και μας βλέπουν αυτή τη στιγμή. Και θα χαίρονται που οι κόποι τους δεν χάθηκαν. Που μας βλέπουν έτσι ενωμένους να αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε τη μνήμη της Λύσης μέχρι την μέρα της επιστροφής.

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ!!!

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ !!!!

Λοιπόν αγαπητοί φίλοι, φτάσαμε, όπως φαίνεται στο τέλος του δρόμου. Είναι πλέον φανερό, ότι οι ηγέτες μας φάνηκαν ακόμα μια φορά κατώτεροι των περιστάσεων, για να μην πω και ανάξιοι.

Κανείς δεν μου βγάζει από το μυαλό πλέον, ότι, με τη δήλωση του, ο Χριστόφιας, μόλις εκλέγηκε στο αξίωμα του Πρόεδρου της Δημοκρατίας:

                                                                                              
«…είπεν μου η μαμά μου, η κυρία Αννού που το Δίκωμο:                    -Πρόσεχε γιε μου. Τζιε εν’να πάει προς διχοτόμηση το Κυπριακό. Τζιε εν’να τη φορτώσουσιν σε ‘σενα…»,                            ήξερε πολύ καλά τι έλεγε και τι θα επακολουθούσε από τότε..

Ο Χριστόφιας, όπως και πλείστοι άλλοι πολιτικοί ηγέτες μας , τόσο στη Κύπρο, όσο και στη Ελλάδα, μας έδειξαν την τελευταία 60ετεια ποσό πολιτικά μικροί, ποσό νάνοι και ανάξιοι των περιστάσεων  είναι. Ο λαός , και στη Κύπρο και στη Ελλάδα, έκαμε αγώνες ,

 έκαμε θυσίες, έδωσε τη ζωή του, ότι πολυτιμότερο είχε. Και αυτοί οι άχρηστοι, οι τυφλοπόντικες της πολίτικης, οι «ηγέτες» μας, δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν ούτε στο ελάχιστο αυτές τις θυσίες. 

Από την αρχή της αναμόχλευσης του Κυπριακού ζητήματος ως θέματος «Αυτοδιάθεσης – Ένωσης» είχαμε εισπράξει από τους τότε αφέντες, τους Εγγλέζους, το «Ουδέποτε…». Και όλες οι μετέπειτα προτάσεις και σχεδία λύσης του προβλήματος βασίζονταν στη Διχοτόμηση και στον Εθνικό διαχωρισμό του νησιού,  σε Βορρά και Νότο (ή σε θύλακες, ή σε καντόνια κλπ) . Πάρτε για παράδειγμα, από το Σχέδιο Μακμιλλαν, 

το Σύνταγμα Ρανκλιφ,  το Σύνταγμα του ’60, το Σχέδιο (περιβόητο) Ατσεσον το ’64 , τη ντεφάκτο (πρώτη) διχοτόμηση και γκετοποίηση των Τ/Κ λόγω των επεισοδίων του ’63 και ’67, τη Τουρκική εισβολή και τη «Γραμμή Γκιουνές» το’74 , το ΑμερικανοΒρεττανοΚαναδικο σχέδιο το ’77, και τα επακόλουθα διαφορά σχεδία λύσης του ΟΗΕ. 

Ακόμα και ο «χάρτης του πεντασελινου» είχε τη Κύπρο διχοτομημένη στον 35^ο παράλληλο.

Όλες αυτές οι διευθετήσεις, « Σχεδία Λύσης», ήταν κατανοητές για το διχοτομικό τους χαρακτήρα από τους «ηγέτες» μας. Ήξεραν , ο καθένας στον καιρό του ότι, ότι αποδεχόμαστε ή ότι μας επιβαλλόταν, θα είχε σαν αποτέλεσμα το διαχωρισμό του νησιού. 

Και ο Μακάριος , και ο Αβέρωφ και ο Καραμανλής ήξεραν ότι το σύνταγμα του ’60 θα οδηγούσε το κράτος σε δυσλειτουργία. 

Και η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, που υποστήριζε το σχέδιο Ατσεσον, ήξερε ότι έπρεπε να προβούμε σε εδαφικές παραχωρήσεις. 

Και ο Κληρίδης και ο Μαύρος ήξεραν ότι αφήνοντας τους Τούρκους να προωθηθούν, αμαχητί,  ως τη «γραμμή Γκιουνες» το ’74  θα σήμαινε καθαρή διχοτόμηση, και ο Κληρίδης ήξερε ότι η «Ανταλλαγή Πληθυσμών» σήμαινε το Εθνικό ξεκαθάρισμα του Βορρά και Νότου,  και ο Κυπριανού ήξερε ότι το ΑμερικανοΒρεττανοΚαναδικό σχέδιο ήταν διχοτομικό, και ο Χριστόφιας, τώρα, ήξερε από την αρχή ότι οποιοδήποτε σχέδιο και οποιαδήποτε διαπραγμάτευση , δεν θα πετυχαινε κάτι καλύτερο από τα προηγούμενα διχοτομικά σχεδία.

Όλοι αυτοί οι άτολμοι μικροί ηγέτες μας , προτίμησαν , κατά τη διάρκεια της θητείας τους και της  ζωής τους, να κρύψουν επιμελώς και παντελώς  το που θα καταλήξουν οι συνομιλίες για το Κυπριακό πρόβλημα. 

Προτίμησαν να διαχειριστούν τον πατριωτισμό και την ευαισθησία του λαού, και να τον κοροϊδεύουν για δεκαετίες ότι δήθεν αγωνίζονται για «δίκαιη λύση» του Κυπριακού. Ήξεραν και ξέρουν και πολύ καλά οι ηγετίσκοι μας, ότι η μοναδική διευθέτηση που μπορεί να γίνει πλέον στη Κύπρο είναι ο γεωγραφικός διαχωρισμός, και μία σχέση συνεργασίας και καλής γειτονιάς. Όπως απαιτούσαν  οι Εγγλεζοι πριν από 60 χρόνια, και επέβαλε η Τουρκία το ’74 και διακήρυττε ο Ντενκτάς το ’96 (συνέντευξη στο Στ. Σιδερά).

Πρώτος πρώτος ο «Μεγάλος Ηγέτης». Ο «Μεγάλος Τιμονιέρης». Που κορόιδευε το λαό (εν γνώσι του), με το «Μακροχρόνιο Αγώνα». Ποσό μακροχρόνιο; 100- 200 χρόνια; 

Στο τέλος τον κηδέψαμε και αυτόν μέσα σε κλαααματα και οδυρμούς. Όπως κάμνουν τώρα οι Βορειοκορεάτες, και τους κοροϊδεύουμε.

Ύστερα ο μακαρίτης ανεκδιήγητος Σπύρος. Ποιος δεν θυμάται τον Εγκέφαλο της μεγάλης Συνωμοσίας; 

Με το σύνθημα «άνετη προσωρινότητα», βολεύτηκαν όλοι οι πρόσφυγες για να μην τον ενοχλούν όσο εκείνος θα αγωνιζόταν. Και όπως ξέρουμε , «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού».

Οι δειλοί , άχρηστοι , και μικροί ηγετίσκοι μας , κορόιδευαν και συνεχίζουν να κοροϊδεύουν το λαό,  ότι, «όλοι οι πρόσφυγες θα επιστρέψουν», θα διακριβωθεί η τύχη όλων των αγνοούμενων , θα φύγουν όλοι οι έποικοι , οι Τ/Κ θα επιστρέψουν στη Παλιά Λεμεσό και στη «Πιαλε Πασια», και όλα θα γίνουν μελί-γάλα και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Οι αρχιψευτες… οι εκμεταλλευτες…οι θρασύδειλοι… κανείς τους δεν τολμά να πει την αλήθεια στο λαό. Οι ίδιοι ξέρουν. Εμπέδωσαν και κατάλαβαν ότι πλέον στη Κύπρο θα υπάρχουν δυο περιοχές, οντότητες, κράτη, χώρες, states, επαρχίες, καντόνια. 

Τους το εμπέδωσαν όλοι οι συνομιλητές τους (Ελλάδα, Βρετάνια Ε.Ε., Αμερική, Τουρκία, Τ/Κ). Και ο Χριστόφιας το ήξερε αυτό, από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκε πρόεδρος. Γι’αυτό  μας είπε την ιστορία με την Αννού τη μαμά του.

Αλλά κανείς τους , μα κανείς τους δεν φάνηκε, ούτε θα φανεί αντάξιος των περιστάσεων και των συνθηκών. Κανείς τους δεν τόλμησε να αντιγράψει και να εφαρμόσει ότι έκαμε ο Βενιζέλος μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

 Και να διακηρύξει προς τον λαό ότι από εδώ και περά θα ζήσουμε με την κατάσταση που επιβλήθηκε και να συνάψει ειρήνη και να ακολουθησει ο καθένας το δρόμο του. Να ησυχάσει και ο κόσμος και να μην τρέφει ψευδαισθήσεις πλέον ότι «Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας ‘θαναι».

Και μην με κατηγορήσει κανένας για ηττοπαθή, διχοτόμο ή πράκτορα των Τούρκων. Είναι 38 χρόνια που περιμένουμε στωικά να γίνει κάτι. Έχασα τον πάππου, την μανά μου και ένα σωρό συγγενείς που πέθαναν περιμένοντας να επιστρέψουν στη Λύση. Πόσο πρέπει να περιμένουμε ακόμα; Όταν χαθεί και η δίκη μου γενιά; Αλλά ίσως αυτός είναι ο στόχος τους. Όταν φύγει ακόμα μια γενιά , κανείς δεν θα μείνει για να διεκδικεί τίποτα πια.  Τετελεσται…

Ανδρέας Σουτζιής – Ηλεκτρονικος

Τηλ. 25355963

andreas@androselectronics.com.cy

http://andreassoudjis.blogspot.com/