Αθλητισμός και πολιτική

Αθλητισμός και πολιτική

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τη κριτική που γίνεται για την απόφαση του ποδοσφαιριστή Δημήτρη Βασιλείου να μεταγραφεί στη δύναμη της Τ/Κ ποδοσφαιρικής ομάδας Değirmenlik ( Κυθρέα ).  Τα σχόλια που βλέπω ιδίως στο ΦΒ τον χαρακτηρίζουν από θαρραλέο νέο μέχρι και προδότη του έθνους που του ταιριάζει η εσχάτη των ποινών.

Πρώτα πρώτα πρέπει να δούμε τι ώθησε τον ποδοσφαιριστή να πάρει τέτοια απόφαση. Είναι η οικονομική κρίση; Μάλλον όχι… Πολύ αμφίβολο είναι να μπορούν οι Τ/Κ να τον πληρώνουν καλύτερα από ότι μια Ε/Κ ομάδα. Ο Δημήτρης είναι 35 χρονών και είναι πολύ απίθανο να το έκανε για να δώσει ώθηση στη καριέρα του . Είναι δηλαδή, μια πολιτική απόφαση. Με αυτή του την ενέργεια δείχνει πρακτικά ότι , ναι, το Κυπριακό ποδόσφαιρο επανενώνεται, και οι μεταγραφές μεταξύ των Ε/Κ και Τ/Κ ομάδων πρέπει να είναι κάτι το συνηθισμένο.

Εξάλλου υπάρχει ήδη η συμφωνία μεταξύ της ΚΟΠ και της Τ/Κ ομοσπονδίας ποδοσφαίρου , σύμφωνα με την οποία οι Τ/κ αναγνωρίζουν την ΚΟΠ ως τον μοναδικό εκπρόσωπο του Κυπριακού ποδοσφαίρου και εντάχτηκαν ήδη σε αυτή. Πρωτοστάτης δε αυτής της συμφωνίας ήταν ο κος Κουτσοκούμνης , που απένειμε και τα σχετικά κύπελλα στις Τ/Κ ομάδες όπως και στις Ε/Κ.

 Πρόσφατα επίσης , με πρωτοβουλίες του Κυπριακού Συνδέσμου Αυτοκινήτου , έγινε κατορθωτό ώστε το Διεθνές Ράλι Κύπρου να περάσει και διάμεσου της κατεχόμενης Λευκωσίας , χωρίς να υποβληθούν τα πληρώματα σε ελέγχους και διαδικασίες . Στο ράλι , τον πλήρη έλεγχο της διεξαγωγής και της διοργάνωσης του, είχε η διεθνώς αναγνωρισμένη , Κυπριακή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου , συμμετείχαν και 6 Τ/Κ οδηγοί υπό τη σημαία και με τα χρώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. (Άλλοι 10 Τ/Κ οδηγοί αποκλείστηκαν λόγω της χρήσης μαϊμού-ανταλλακτικων στα αυτοκίνητα τους) .

Και έρχομαι στο ερώτημα μου:

«Πως συμπεριφέρθηκε η κοινωνία για αυτές τις ενέργειες;»  

«Πως σχολιάστηκε η απόφαση του ποδοσφαιριστή να παίξει με τους Τούρκους;»

«Πως αντέδρασαν Ε/Κ και Τ/Κ στη διεξαγωγή του ράλι;»

Ιδού τι συνέβη:

Εξεμάνησαν και έπαθαν «ιερή» αγανάκτηση , οι πατριώτες του FB. Έπαθαν αμόκ οι «αγωνιστές» του καναπέ. Και τι δεν είπαν για τον καημένο Δημήτρη. Τουρκόσπορο τον ανεβάζουν, προδότη τον κατεβάζουν. Με απειλές κατά της ζωής του και της οικογένειας του προσπαθούν να τον εμποδίσουν από του να εφαρμόσει την απόφαση του.

Τα ίδια και χειρότερα έκαναν πριν από καιρό όταν ο κος Κουτσοκούμνης διαπραγματευόταν και τελικά επέτυχε την συμφωνία για το ποδόσφαιρο. Άκουσε και αυτός τις ύβρεις και τις απειλές των θρασύδειλων «πατριωτών» οι οποίοι κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του προφίλ του FB ή με ψευδώνυμα στις γνωστές «αγωνιστικές» εφημερίδες έσπευσαν να χύσουν το δηλητήριο τους. Και προσπάθησαν με κάθε μέσο να ακυρώσουν τη συμφωνία, κάτι που προσπάθησαν να κάνουν και οι αποκεί Τ/Κ συνοδοιπόροι τους στη διχοτόμηση.

Χωρίς αποτέλεσμα , ευτυχώς. Διότι οι δυνάμεις της ειρήνης και της επανένωσης , ο κόσμος που αγωνιά για το μέλλον του τόπου και των παιδιών του δεν εφησυχάζονται. Και με την υποστήριξη τους στη συμβολική προσπάθεια της επανένωσης του ποδοσφαίρου έγινε τελικά κατορθωτή η υπογραφή της συμφωνίας.

Άλλα και οι διοργανωτές του Διεθνούς ράλι υπέστησαν ραδιοφωνικές και γραπτές προσβολές και ύβρεις. Με πόσα ψέματα και πόση διαστρέβλωση της πραγματικότητας οπλιστήκαν οι οπαδοί της διχοτόμησης και του διαχωρισμού για να διαβάλουν τον κο Αντώνη Μιχαηλίδη ,  του Κυπριακού Συνδέσμου Αυτοκινήτου και διοργανωτή του Ράλι για να οδηγήσουν σε ακύρωση τη διαδρομή που περνούσε μέσα από τη κατεχομένη Λευκωσία. Ότι δήθεν θα υπήρχαν παντού Τ/Κ «αστυνομικοί», ότι δήθεν θα υποβάλλονταν τα πληρώματα σε έλεγχο από τις «αρχές» του ψευδοκράτους, ότι θα προβάλετο η Τ/Κ «σημαία». Και πολλά άλλα, όλα φυσικά, ψέματα.

Όσοι είχαν την ευκαιρία να παρευρεθούν στο Ράλι ή να το δουν από τη τηλεόραση κατάλαβαν φυσικά ότι όλα αυτά τα ψέματα , δημιουργήθηκαν  μέσα στο πλαίσιο ακόμα μιας «περιρρέουσας» ατμόσφαιρας , που σκοπό είχε να τρομοκρατήσει τους οργανωτές.

Με αυτή τη νοοτροπία είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι κάποτε θα μπορέσουμε να λύσουμε τα Κυπριακό και να επανενώσουμε τη πατρίδα μας. Όσο θα υπάρχει αυτή η φανατική αντίδραση και η άρνηση στη «συγκατοίκηση», στο «συνεταιρισμό» και στη συνεργασία των δυο κοινοτήτων , είναι αμυδρές οι ελπίδες για ένα αίσιο τέλος του προβλήματος.
Για αυτό το λόγο πρέπει οι δυνάμεις που πιστεύουν στη λύση, που πιστεύουν στην επανένωση, που αποζητούν  ειρήνη και την ασφάλεια, να μην εφησυχάζονται. Πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι όλοι για να ακυρώνουμε και να εκθέτουμε τα σχέδια και τις πράξεις όλων αυτών των ψευδοπατριωτών , διχοτόμων, «αγωνιστών» της πολυθρόνας και του μικροφώνου.

Ανδρέας Σουτζιής – Ηλεκτρονικός