Η
ΦΟΥΣΚΑ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ
«…καὶ ἔσται
ἡ εσχάτη
πλάνη χείρων τῆς πρώτης …»
Πριν χρόνια, επί εποχής διακυβέρνησης Γλαυκού Κληρίδη, ο τότε Υπουργός Εμπορίου Νίκος Ρολάνδης, πήγε στο γραφείο του ΠτΔ ενθουσιασμένος και του είπε ότι μετά από έρευνες και μελέτες ανακαλύφθηκε ότι στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου υπάρχουν τεράστια αποθέματα φυσικού αεριού.
Ο ρεαλιστής Κληρίδης είπε αμέσως στον Ρολάνδη να βάλει
πίσω στα συρτάρια τις έρευνες και τις μελέτες, αφού σύμφωνα με αυτόν η Τουρκία
δεν θα επέτρεπε ποτέ την εξόρυξη τους, αν προσπαθούσαμε να το κάνουμε με το Κυπριακό άλυτο. Ήταν ικανή να προκαλέσει
και κρίση ακόμη για να μας εμποδίσει.
Τα χρόνια πέρασαν. Ενταθήκαμε στην Ε.Ε., και κάναμε διμερείς,
τριμερείς, τετραμερείς και βαλε συμμαχίες. Αισθανθήκαμε δυνατοί και φροντίσαμε
να κάνουμε το πρώτο βήμα προς την εκμετάλλευση του φυσικού μας πλούτου. Οριοθετώντας σαν πρώτο βήμα την ΑΟΖ της Κύπρου
με συμφωνία με τα γειτονικά μας κράτη. Εκτός από την Τουρκία φυσικά, που δεν αναγνώριζε
την ΚΔ.
Ξεκινήσαμε έρευνες, γεωτρήσεις, και μελέτες στην ΑΟΖ
μας για να βγάλουμε επιτέλους τον υποθαλάσσιο μας πλούτο. Όπως ήταν φυσικό η
Τουρκία δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια. Με παρενοχλήσεις, Νόταμ και Ναύτεξ
δεν αφήνει ήσυχες τις εταιρίες που αδειοδοτήθηκαν και φτάνει στο σημείο να απειλεί
ότι θα βυθίσει τα ερευνητικά τους σκάφη.
Εμείς φυσικά, που νομίζουμε ακόμη ότι η Κύπρος είναι το
κέντρο της γης νομίζουμε και φαντασιωνόμαστε ότι οι πολυμερείς σύμμαχοι μας θα
τα βάλουν με την Τουρκία. Και οπτασιαζόμαστε ότι στο τέλος θα γεμίσει η ΑΟΖ μας
με πλωτές εξέδρες άντλησης αερίου.
Εκτός του ότι πλανόμαστε πλάνην οικτρά, η Τουρκία είναι
το λιγότερο μας πρόβλημα όσον αφορά την εξόρυξη των υδρογονανθράκων.
Ο κόσμος πλέον έχει προσανατολιστεί προς τις ανανεώσιμες
πηγές ενεργείας. Η κλιματική αλλαγή, η μόλυνση του πλανήτη αλλά και το ψηλό κόστος
της εξόρυξης υδρογονανθράκων σπρώχνουν
την Διεθνή Κοινωνία στο να ψάχνει νέες εναλλακτικές πηγές ενεργείας.
Η βελτίωση της απόδοσης των φωτοβολταικών κυψελών καθώς
και η πτώση της τιμής τους τα κάνει όλο και πιο ελκυστικά για την παραγωγή ηλεκτρικής
ενεργείας. Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκινήσει δύο προσπάθειες δημιουργίας
ηλιακών πάρκων – μία στην έρημο της Τυνησίας και μία στην έρημο του Μαρόκου, τα
οποία φιλοδοξούν να παράξουν ενέργεια που θα εξάγεται στην Ευρώπη μέσω
υποθαλασσίου καλωδίου. Το πρότζεκτ της Τυνησίας ονομάζεται TuNur και αρχικός
στόχος είναι να προσφέρει ηλεκτρική ενέργεια σε περίπου δύο εκατομμύρια σπίτια
στην Ευρώπη. (Πηγή: Protagon.gr)
Τα φωτοβολταικά συστήματα εγκαθίστανται πλέον και σε παρά πολλά σπίτια, σχολεία,
εργοστάσια, γραφεία. Μειώνοντας ή ακόμα και εξαλείφοντας την εξάρτηση για την παροχή
ηλεκτρισμού από το δίκτυο.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Σε πολύ λίγα χρόνια η τεράστια
πλειοψηφία των οχημάτων που θα κυκλοφορούν στους δρόμους θα είναι ηλεκτρικά.
Και θα μπορεί ο καθένας να τα φορτίζει δωρεάν από τα φωτοβολταικά του σπιτιού
του. Η μεγάλη πλειοψηφία των ενεργειακών μας αναγκών θα καλυφτεί σιγά σιγά από
τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού από τον Ήλιο.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε επίσης και τις υπόλοιπες ανανεώσιμες
πηγές ενεργείας που βελτιώνονται καθημερινά, όπως την Αιολική, την ενέργεια των
κυμάτων της θάλασσας , και την γαιοθερμική
. Εδώ να τονίσουμε ότι παρόλο που και η Πυρηνική ενέργεια χρησιμοποιείται ως εναλλακτική
του πετρελαίου και των άλλων υδρογονανθράκων για την παραγωγή ηλεκτρισμού, εντούτοις
λόγο των πυρηνικών αποβλήτων αλλά και του δυνητικού κινδύνου διαρροής ραδιενέργειας ( Τσερνομπίλ,
Φουκουσίμα, 3 Mile
Island
), σιγά σιγά αρχίζει να περιθωριοποιείται.
Ήδη πολλές πετρελαιοπαραγωγές χώρες που η οικονομία
τους εξαρτάται αποκλειστικά από την εξόρυξη υδρογονανθράκων , προσανατολίζονται
σε άλλες επενδύσεις για να την στηρίξουν. Το Ντουμπάι ήδη εκτός του ότι επενδύει
στη φωτοβολταική παραγωγή ενεργείας, έχει στραφεί πλέον στον τουρισμό ως κύρια πηγή
εισοδήματος.
Πολλές άλλες χώρες θα πράξουν βέβαια το ίδιο. Την ίδια
στιγμή οι Κύπριοι νομίζουμε ότι θα καταφέρουμε να εξορύξουμε τα αέρια μας, μέσω
των οποίων θα ελέγξουμε την παγκόσμια ενεργειακή βιομηχανία!!!
Το κόστος παραγωγής ενεργείας από υδρογονάνθρακες συγκρίνεται
αρνητικά πλέον με το κόστος παραγωγής από ανανεώσιμες πηγές. Έστω και αν καταφέρουμε
να εξορύξουμε αέρια, το κόστος τους θα είναι τόσο μεγάλο που δεν θα καταφέρουμε
να τα πουλήσουμε πουθενά. Έστω και εάν στο μέλλον κάποιες υπανάπτυκτες χώρες θα
χρησιμοποιούν ακόμα υδρογονάνθρακες, το κόστος μεταφοράς τους από την Κύπρο θα
είναι τόσο ψηλό που κάνεις δεν θα αγοράζει από εμάς.
Νομίζαμε και ονειρευόμαστε ότι θα γίνει η Κύπρος Ντουμπάι και οι κάτοικοι της σεΐχηδες
η τουλάχιστον Εμίρηδες. Δυστυχώς όμως μείναμε κακομοίρηδες!
Ανδρέας Σουτζιής – Ηλεκτρονικός
Μέλος της Πρωτοβουλίας «Αμμόχωστος για την Κύπρο»
