ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
Τις τελευταίες εβδομάδες έχει ενταθεί η αντιπαράθεση μεταξύ αυτών που
θέλουν λύση τώρα και αυτών που την αναβάλλουν για τις Ελληνικές Καλένδες.
Μεταξύ των ρεαλιστών και των λυσοφοβικών. Τόνοι μελάνι χύνονται για να γραφτούν
άρθρα υπέρ της λύσης τώρα , η υπέρ του μακροχρόνιου αγώνα. Το facebook παίρνει φωτιά από τις αντιπαραθέσεις
, τα σχόλια , και τις κατάρες που εξαπολύονται από τις δυο σχολές σκέψης για τη
λύση του κυπριακού.
Τον τελευταίο καιρό όμως, πάρα πολύς κόσμος από αυτούς που φοβούνται τη
λύση τώρα, και αρνούνται τη ΔΔΟ, ξεσάλωσαν . Και από τον ανούσιο και ανένδοτο
«Μακροχρόνιο Αγώνα» , μας καλούν να ξεκινήσουμε «Απελευθερωτικό πόλεμο» . Διότι
«Απελευθέρωσης είναι η μόνη Λύσις»! Και γράφουν κατεβατούς με ανάλυση δυνάμεων μεταξύ
της Τουρκίας και των γειτόνων της και προσθέτουν στις δυνάμεις της Κυπριακής
Δημοκρατίας την αεροπορία του Ισραήλ και το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας! Όλοι αυτοί θα προστρέξουν στη βοήθεια μας ,
λένε οι γραφικοί, και θα διώξουμε τους Τούρκους ( και τους Τ/Κ ίσως) από την
Κύπρο και θα καθαρίσουμε τη βόρεια Κύπρο από το μίασμα και θα την απελευθερώσουμε,
θέτοντας όλη την επικράτεια της επιτέλους, υπό την κυριαρχία μας.
Και γράφουν κατεβατούς συνθημάτων, υπέρ του πόλεμου, υπέρ της ένοπλης εκστρατείας , υπέρ της πολεμικής αναμέτρησης. Ξεχνούν όλοι αυτοί οι αγαθοί ανόητοι, ότι η Τουρκία έχει πλέον γιγαντωθεί και έχει καταστεί σερίφης της περιοχής με δική της , αυτόνομη, πολεμική βιομηχανία. Αγνοούν επιμελώς αυτοί οι πανέξυπνοι αναλυτές ότι το Ισραήλ , σιγά σιγά τα ξαναβρίσκει με την Τουρκία και σύντομα θα ξαναγίνουν οι πιο καλοί φίλοι. Άλλα ούτε καμιά Ρωσία θα έρθει να μας βοηθήσει. Τα συμφέροντα που έχει στη Τουρκία είναι τεράστια.
Ο φυσικός μας σύμμαχος , η Ελλάδα, «δυστυχώς επτώχευσεν». Και είναι αμφίβολο αν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό της , πόσο μάλλον τη μικρούλα Κύπρο σε ένα απελευθερωτικό πόλεμο.
Ήδη περάσαμε από ένα πόλεμο το 1974. Και είδαμε την καταστροφή και το όνειδος
που μας προκάλεσε. Όλοι αυτοί οι επικίνδυνοι που φωνάζουν πολεμικές ιαχές , ρώτησαν
τις μανάδες των στρατιωτών αν θέλουν να θυσιάσουν τα παιδιά τους σε μια παραφροσύνη;
Οι τωρασινές μανάδες ίσως να είναι αυτές που έχασαν τους μπαμπάδες τους στο προδομένο
πόλεμο του ’74. Νομίζετε είναι διαθεμένες να θυσιάσουν και τα παιδιά τους;
Κάθε μέρα βλέπουμε τους πρόσφυγες που φεύγουν από τις καθημαγμένες από τον πόλεμο
περιοχές τους να διασχίζουν θάλασσες και πεδιάδες για να φτάσουν στην ασφάλεια
της Ευρώπης. Δεν διερωτόμαστε γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν μένουν να πολεμήσουν
να υπερασπιστούν την πατρίδα τους εναντίων των φανατικών του ISIS και το βάζουν στα πόδια; Μα έτσι τρέχαμε
και εμείς το ’74 να μπούμε στις Βρετανικές βάσεις και να γλυτώσουμε από τα προελαύνοντα
Τουρκικά στρατεύματα. Που θα τρέξουμε τώρα να πάμε όταν δεν θα υπάρχει κανείς
να τους σταματήσει σε περίπτωση πόλεμου; Όλοι αυτοί που φωνάζουν και κηρύττουν
τον πόλεμο από το πληκτρολόγιο τους, δεν πρόκειται να κάνουν ΑΕΡΑ και να
βρεθούν στη Κερύνεια. Θα κρυφτούν στις πρεσβείες και θα εξαφανιστούν με τα φουσκωτά
που τώρα τα χρησιμοποιούν οι Σύριοι πρόσφυγες!
Όλοι εσείς που διακηρύττετε ότι «θα έρθει το ξανθό γένος να μας βοηθήσει» ρίχτε
μια μάτια τις πόλεις που άφησαν πίσω τους οι Σύριοι πρόσφυγες. Δείτε τη Χόμς,
το Χαλέπι, τη Παλμύρα… μετά κάνετε ένα περίπατο στη νεκρή ζώνη στη Λευκωσία. Ρίξετε
και μια μάτια στα βομβαρδισμένα ξενοδοχεία στην περιφραγμένη πόλη της
Αμμοχώστου. Και αν είσαστε πεπεισμένοι ακόμα ότι πρέπει να κάνουμε απελευθερωτικό
πόλεμο και πως θα νικήσουμε και θα θέσουμε όλη τη Κύπρο υπό την κυριαρχία μας, φωνάξετε
μου και θα έρθω και εγώ μαζί σας. Μέσα στο σάκο του στρατού έχω ακόμα την
Ελληνική σημαία που ανέμιζα στη πορεία των Μοτοσικλετιστών…
Ανδρέας Σουτζιής –Ηλεκτρονικός
