Ο «ΚΑΤΟΥΡΗΣ»ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ...

Ο «ΚΑΤΟΥΡΗΣ»ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ...

Εκει στη γειτονια μου , της παιδικης μου ηλικιας, στη κατεχομενη Λυση, υπηρχε ενας κηπος που παιζαμε μικροι. Εκει στο τερμα της οδου Τζων Κενεντυ , λιγο πριν να στριψεις για την οδο Ανδρεα Ζακου που βρισκοταν το σπιτι μου.

Ηταν ενας κηπος περιτριγυρισμενος με σιδερενιο καγγελλο, μπλε και ασπρου χρωματος,  το οποιο σε καποιο σημειο ηταν κομμενο και μας χωρουσε και μπαιναμε μεσα και παιζαμε. Γυρω γυρω κολλητη με το καγγελο ειχε φυτεμενη «Καλλιτριδα» που το υψος της δεν ξεπερνουσε το καγγελο.

Ο «Κηπος του Κατουρη» οπως ονομαζοταν αυτος ο κηπος , ηταν απο τα αγαπημενα μας μερη για παιχνιδι. Θυμαμαι οτι ειχε μεσα καποιες σωληνωσεις και ρουπινετα για το ποτισμα των θαμνων και ηταν η χαρα μας να τα ανακατωνουμε.

Ολα αυτα τα αφησαμε πισω μετα τον πολεμο. Οταν επιστρεψαμε και πηγα για πρωτη φορα μετα απο 30 χρονια στη γειτονια μου ειδα με εκπληξη τις «καλλιτριδες» γυρω απο τον κηπο να εχουν θεριεψει και να εχουν μεταμορφωθει σε ψηλα δεντρα. Το σιδερενιο καγγελλο ειχε αντικατασταθει απο ενα πετρινο περιτοιχισμα. Μεσα στον κηπο υπηρχαν παιδικα παιχνιδια και μια επιγραφη εγραφε στα τουρκικα «Παιχνιδοτοπος Δημου Λυσης».

Ουτως η δαλλως ο «Κηπος του Κατουρη» ηταν παντα ενα σημειο αναφορας για να βρισκει καποιος το δρομο για τη γειτονια μας. –«...περνας τον Κατούρη κα στριβεις αμεσως δεξια...» ηταν η πιο σηνηθησμενη οδηγία που λεγαμε.

Ολα αυτα ομως μεχρι χθες. Διοτι οπως φαινεται και απο τις φωτογραφιες που δημοσιευθηκαν στην Τ/Κ εφημεριδα «Kibris Postasi» και αναδημοσιευσε στο Facebook ο αγαπητος μου φιλος και ακτιβιστης Murat Kanatli, ο «Κηπος του Κατούρη» δεν υπαρχει πια. Το περιτοιχισμα κατεδαφιστικε και ολα τα δεντρα ξεριζωθικαν. Ο χωρος μετατραπηκε σε ενα νεκροταφειο δεντρων.

Μαζι με τα δεντρα και τον κηπο, οι βαρβαροι, ξεριζωσαν και την ψυχη μας... Ξεριζωσαν ακομα μια χαρουμενη αναμνηση που ειχαμε απο την παιδικη μας ηλικια. Ξεριζωσαν ακομα ενα κομματι που μας συνεδεε με το χωριο μας, τη γειτονια μας.

Μετα την κατεδαφηση, εθελουσια και ακουσια, τοσων παραδοσιακων σπιτιων της Λυσης , την αλλαγη και τον «εκμοντερνισμο» τοσων αλλων, τις διαφορες ξενες κατασκευες που φτιαχνει ο «Δημος» , ηρθε και η καταστροφη του «Κατουρη» για να βαλει ακομα ενα καρφι στο φερετο της οριστικης αποξενωσης των Λυσιωτων απο το χωριο μας.

Η κατασκευη τεμενους ( απεναντι απο το Γυμνασιο Λυσης) και οι αλλες αλλαγες που παρατηρουνται καθημερινα στο χωριο μας, μας προιδεαζουν σε τι θα καταληξει αργα η γρηγορα η αγαπημενη μας Λυση. Ακομα ενα Τουρκοχωρι που δεν θα μας θυμιζει τιποτα, και σε τιποτα δεν θα διαφερει απο τη Σιντα η το Περγαμος....