«ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΑ ΛΑΧΑΝΑ»

«ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΑ ΛΑΧΑΝΑ»

«Σπουδαία τα λάχανα». Έτσι αντέδρασε ο Πρόεδρος του ΔΗ.ΚΟ. και υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας για τις Προεδρικές εκλογές του 2018 ( αν γίνουν ), κος Νικόλας Παπαδόπουλος , όταν κλήθηκε  από δημοσιογράφο να σχολιάσει τη συμφωνία για συζήτηση του θέματος της ασφαλείας και των εγγυήσεων.

Το πιο σημαντικό  θέμα του Κυπριακού προβλήματος , η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και η κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων δεν έχει κανένα νόημα λοιπόν, σύμφωνα με τον κο Παπαδόπουλο. Όπως δεν είναι σημαντικό θέμα και η επιστροφή της Αμμοχώστου που παλιά την χαρακτήρισε 2-3 γειτονιές στο μέγεθος της Αλυκής Λάρνακος.

Πλήρης απαξιωτικός δηλαδή ο κος Παπαδόπουλος και οι συν αυτώ, ακροενδιάμεσοι για όσα σημαντικά τεκταίνονται τον τελευταίο καιρό που σκοπό έχουν να θέσουν ένα τέρμα στο πρόβλημα που ταλανίζει γενιές Κυπρίων.

Με μια κουβέντα του ο καλομαθημένος κος Νικόλας, μας ομολογεί κατάμουτρα ότι όλες οι προσπάθειες που γίνονται για να  καταλήξει το πρόβλημα μας σε λύση, είναι «λεπτομέρειες».  Και ο κος Παπαδόπουλος άλλα και οι σύμμαχοι του, ακροενδιάμεσοι ομολογούν πλέον , ανερυθρίαστα ότι «δεν τους κόφτει» αν λυθεί η αν δεν λυθεί το πρόβλημα.

Κάθε πρόβλημα , κάθε  ιστορία, έχει την αρχή, την κορύφωση και τον επίλογο, την λύτρωση. Όλοι αυτοί οι καλομαθημένοι , δεν θέλουν να φτάσουμε στον επίλογο , στη λύτρωση. Θέλουν να μείνουμε για πάντα στο «κυρίως έργο» , για να έχουν ένα  ρόλο . Για να μπορούν να παίζουν. Εκμεταλλεύονται τις θυσίες και τις ταλαιπωρίες μιας μεγάλης μερίδας του λαού για να μπορούν να επιβιώνουν πολιτικά.

Όπως έγινε πιο παλιά με το πρόβλημα των αγνοούμενων. Ταλαιπωρούσαν και ψεύδονταν για δεκαετίες στους συγγενείς των αγνοούμενων , μόνον και μόνον για να μείνει ανέφικτος και απείρακτος  ο «ιερός» και συμβολικός αριθμός 1619.  Μέσον του οποίου κάποιοι έκτισαν καριέρες , απέκτησαν καταθέσεις , ταξίδευσαν τον κόσμο και ζούσαν σε επαύλεις. Κορόιδευαν  για χρόνια τις μανάδες και τις συζύγους αγνοούμενων ότι δεν ήξεραν τίποτε για την τύχη των δικών τους που ήταν θαμμένοι στο κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία , για να μπορούν να δικαιολογήσουν την «δουλειά» τους, και την ύπαρξη τους. Και μόνο όταν κάποιες σύζυγοι αγνοούμενων πήγαν και έσκαψαν με τα χέρια τους στο κοιμητήριο , σε χώρους μαζικών τάφων αναταράχτηκαν τα νερά. Και ξύπνησαν οι «υπεύθυνοι « από τον ύπνο τους και άρχισαν οι εκταφές. Για να βρουν εκεί θαμμένους απ το 1974 τους ανθρώπους που για χρόνια ολόκληρα κορόιδευαν τους δικούς τους ότι δεν ήξεραν που είναι.

Έτσι και για πολλά χρόνια τώρα, εύχονται και προσπαθούν να διαιωνιστεί για πάντα το Κυπριακό πρόβλημα για να έχουν λόγο ύπαρξης. Αρνούνται την θέληση μας , τη θέληση του λαού να φτάσουμε επιτέλους στον επίλογο, στη  λύτρωση για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά . Να ζήσουμε σαν κανονικοί άνθρωποι πλέον. Να σταματήσουμε να είμαστε «πρόσφυγες που περιμένουν την επιστροφή»  . Να σταματήσουμε να είμαστε «συγγενείς αγνοούμενων» που ακόμα διερευνούν την τύχη των αγαπημένων τους . Να σταματήσουμε να είμαστε «παθόντες» και «εγκλωβισμένοι.

Θέλουμε να ζήσουμε και εμείς και τα παιδιά μας σε μια κανονική χώρα. Υπό συνθήκες ειρήνης και ασφαλείας. Δεν θέλουμε να ατενίζουμε πλέον με λαχτάρα το Πενταδάκτυλο κα την Αμμόχωστο. Θέλουμε να πάμε εκεί και να ζήσουμε. Θέλουμε να λυτρωθούμε επιτέλους.

«Σπουδαία τα λάχανα» όμως όλα αυτά για τον Παπαδόπουλο. Και «ψιλά γράμματα» για τους υπόλοιπους.

Ανδρέας Σουτζιή – Ηλεκτρονικός