ΤΖΙΗΝΟΙ ΠΟΤΖΙΟΙ ΤΖΙΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΔΑ

ΤΖΙΗΝΟΙ  ΠΟΤΖΙΟΙ ΤΖΙΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΔΑ

Η συζήτηση που επικρατεί τώρα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης άλλα και στα ΜΜΕ,  για το θέμα της προσάρτησης η μη των κατεχομένων εδαφών μας, μου έφερε στο νου κάποιους συνειρμούς.

Η ιδέα του «διαζυγίου με τους Τ/Κ ήρθε στην επιφάνια από τον πρώην πρέσβη της Ελλάδας κο Μιχάλη Δούντα. Η ιδέα του που πέρασε στην ιστορία ως «Δόγμα Δούντα» ήταν ότι «δεν πρέπει να φοβούμαστε τη Διχοτόμηση». Σύμφωνα με τον κο Δούντα, η Διχοτόμηση της Κύπρου σε δυο κράτη δεν ήταν κάτι κακό, διότι οι δυο κοινότητες θα ακολουθούσαν η κάθε μια το δρόμο της. Θα είχαμε δηλαδή ένα «βελούδινο διαζύγιο» , θα δημιουργούνταν  δυο κράτη στη Κύπρο, ένα Ε/Κ , και ένα Τ/Κ, τα οποία και θα απολάμβαναν  σχέσεις καλής γειτονίας.

Μια λύση δηλαδή ακριβώς όπως την περιέγραψε ο Ρ. Ντενκτάς στη περίφημη συνέντευξη του στον Σταυρό Σιδερά το 1996.

Τις ιδέες του πρέσβη κου Δούντα , που πρωτοπαρουσιάστηκαν το 1985, δεν τις ενστερνίστηκε ούτε τις προσυπόγραψε κανείς Κύπριος πολικός τότε. Ήταν νωπές ακόμα οι μνήμες της Τουρκικής Εισβολής και της ανακήρυξης του ψευδοκράτους και η κοινή γνώμη ζητούσε τη δικαίωση  και την επανάκτηση των κατεχομένων εδαφών. Ήταν αδιανόητο τότε και για τους πρόσφυγες άλλα και για τον κάθε Κύπριο να ξεγράψουν  τα κατεχόμενα εδάφη.

Ο καιρός περνούσε με διάφορες άκαρπες προσπάθειες και διαδικασίες για να βρεθεί λύση , μέχρι που μας προέκυψε, εν μέσω εντόνων διαβουλεύσεων το σχέδιο ΑΝΑΝ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος που ήταν πρόεδρος τότε , ποτέ δεν είδε με καλό μάτι εκείνη την προσπάθεια επανένωσης της Κύπρου . Αντίθετα τορπίλισε τη διαδικασία και μέσω των «μυστικών Δείπνων» της Στράκκας προσπάθησε να την αναβάλει. Όταν δεν τα κατάφερε αποφάσισε να εκφυλίσει τη διαδικασία ούτως ώστε να απορριφτεί από το λαό για να μπορέσει να εφαρμόσει αυτό που είχε στο μυαλό του ως «Second best solution», δηλαδή την συνέχιση του «Status Quo», τη διατήρηση της Διχοτόμησης και τη συνέχιση της κουτσουρεμένης  ΚΔ ως του μόνου νόμιμου κράτους στη Κύπρο. Το τι θα γινόταν με τα κατεχόμενα δεν τον ενδιέφερε.

Τη λύση αυτή της «κουτσουρεμένης» άλλα αμιγώς Ε/Κ ΚΔ, επικρότησαν πολλοί. Αρκετός κόσμος τη θεωρούσε και τη θεωρεί ως μια σωστή και καλή λύση. Είχαν περάσει ήδη 30 χρόνια από τη τουρκική εισβολή και η χρονική απόσταση καθώς και το βόλεμα πολλών έκαμναν τη διευθέτηση εκείνη  να φαντάζει λογική και συμφέρουσα. Και για αυτό βγήκαν πολλοί ανοικτά και την υποστήριξαν, χωρίς να φοβούνταν  ότι θα χαρακτηριστούν «Διχοτομιστές» .

Καθώς περνούσαν τα χρόνια χωρίς ουσιαστική πρόοδο στις διαπραγματεύσεις που γίνονταν κατά καιρούς , όλο και πιο πολύς κόσμος αγκάλιαζε την ιδέα του μόνιμου διαχωρισμού.

Έτσι φτάσαμε στο 2016 και παρόλο που οι ελπίδες είναι μεγάλες για το ότι θα φτάσουμε σε μια διευθέτηση που θα επανενώνει τον τόπο και το λαό, ακούμε ταυτόχρονα και φωνές που υποστηρίζουν σθεναρά την ιδέα του μόνιμου διαχωρισμού. Κάποιοι έφτασαν κιόλας στο σημείο να λένε ότι «αν ο διαχωρισμός οδηγήσει σε προσάρτηση στη Τουρκία των κατεχομένων εδαφών , αυτό δεν είναι κατ'ανάγκη και κακό».

Με αποτέλεσμα τις τελευταίες μέρες να βλέπουμε μια «εκστρατεία» να πειστεί η κοινωνία ότι περίπου «…η προσάρτηση της βόρειας  Κύπρου στη Τουρκία θα αποτελέσει ένα όπλο στα χέρια της ΚΔ για να καταγγείλει τη Τουρκία»! Με πρωτεργάτη το δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο , ο οποίος με άρθρα του δηλώνει απερίφραστα ότι δεν πρέπει να φοβούμαστε τη προσάρτηση. Ακολούθησε το συνέδριο –παρωδία των 10 «σοφών» στη Πάφο με χρηματοδότηση της Μητρόπολης Πάφου που και αυτοί έβγαλαν το συμπέρασμα ότι «…πάρα λύση ΔΔΟ καλύτερη είναι η διχοτόμηση.»

Τη σκυτάλη πήρα τελικά ο ακαδημαϊκός Άγγελος Συρίγος ο οποίος και αυτός με τη σειρά του, μιλώντας στο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου υπερασπίστηκε την ιδέα ότι «..η προσάρτηση δεν είναι κακή και δεν πρέπει να μας φοβίζει…»

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλοι αυτοί που «δεν φοβούνται τη προσάρτηση» δεν κατανοούν τι πραγματικά σημαίνει αυτό. Σημαίνει σύνορα μήκους 230 χλμ με την Τουρκία. Σημαίνει πλήρη εξισλαμισμό των κατεχομένων. Σημαίνει μετανάστευση των Τ/Κ και εισαγωγή νέων εποίκων. Σημαίνει αδυναμία εξόρυξης των υδρογονανθράκων. Σημαίνει πλημμυρίδα παρανόμων μεταναστών προς τη ΚΔ διάμεσου των διάτρητων συνόρων. Σημαίνει οικονομικό  στραγγαλισμό της ΚΔ. Και στο απώτερο μέλλον σταδιακή εγκατάλειψη της Κύπρου από τις νέες γενιές που δεν θα μπορούν να ζήσουν σε τέτοιες συνθήκες .

Αυτό θέλουν όλοι αυτοί οι ειδήμονες που μας διαβεβαιώνουν ότι «δεν πρέπει να φοβούμαστε τη προσάρτηση?» Αυτού του είδους τη λύση ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δε θα τη φανταζόταν ούτε ο ίδιος ο Ρ.Ντεκτάς. Και να βρίσκονται τώρα εν έτη 2016 να μας την προτείνουν Έλληνες?

Ε, θα το πω τούρκικα ίσως και το καταλάβουν:
«Αφερίμ εφεντιλέρ»

Ανδρέας Σουτζιής – Ηλεκτρονικός