ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ «ΟΧΙ». 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ «ΟΧΙ». 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ

Τους είδα εκείνο το βράδυ καθώς έφευγα από τη δουλειά. Καμπόσοι , διάφοροι, μαζεμένοι εκεί που ήταν το πρώην Εκλογικό Επιτελείο του Γιώργου Λιλλίκα.  Με μια «δήθεν»  αγωνιστική μουσική να παίζει από πίσω. Η … «Συμμαχία Πολιτών». Μια παρέα γελοίοι. Να γιορτάζουν και να τιμούν , τι; Την επέτειο του «Αγωνιστικού ΟΧΙ» τους. Αυτού του «ΟΧΙ» που διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία, την ΑΟΖ μας, και την Αξιοπρεπεια μας.

Διέσωσε , λένε, την Κυπριακή Δημοκρατία, που από χώρα ευδαιμονούσα και πλούσια, κατάντησε ο ζητιάνος της Ευρώπης. Απένταρη , ρακένδυτη, γυρίζει από χώρα σε χώρα, και από ταμείο σε ταμείο, παρακαλώντας, και εκλιπαρώντας για 10-20 ψωροεκατομύρια ευρω για να πληρώσει το κρατικό μισθολόγιο του μήνα ως πάρατζιει. Αύτη τη Κυπριακή Δημοκρατία διέσωσαν.

Διέσωσαν και την ΑΟΖ μας λένε. Αύτη την ΑΟΖ την διατρητή , στην οποία οι Τούρκοι πηγαινοέρχονται  πάνω-κάτω, χωρίς να μας δίνουν λογαριασμό και χωρίς να  βάζουν κανένα υπ’ όψιν , και κάνουν ότι έρευνες θέλουν. Αυτήν την ΑΟΖ  διέσωσαν.

Άλλα και η  αξιοπρέπεια μας διασώθηκε. Εμ,  βέβαια αύτη κι’αν γλύτωσε!  Προπάντων η αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπεια ενός ολοκλήρου λαού που κατάντησε από αφέντης του σπιτιού του, ρακένδυτος επαίτης , στο έλεος των αδηφάγων τραπεζών και των απρόσωπων πατρόνων τους.

Αυτά διέσωσαν αγαπητοί μου. Φάτε τώρα αξιοπρέπεια, γαρνιρισμένη με λίγη ΑΟΖ. Και όταν θα σκουπιστείτε μην πιάσετε χαρτομάντιλο.

Πάρτε ένα αντίγραφο του χάρτη ΑΝΑΝ , και δείτε καθαρά ποιες περιοχές επιστρέφονταν τότε. Δείτε τη λίστα με τις πόλεις και τα χωριά , που 10 χρόνια μετά, θα είχαμε ήδη τελειώσει με την ανοικοδόμηση τους, και θα είχαν κατοικηθεί κανονικά. Η Αμμόχωστος  θα επιστρέφετο από τη πρώτη μέρα.  Η Μόρφου, η αγαπημένη μου Λύση, η Γιαλούσα, το  Ριζοκάρπασο θα ήταν τώρα ελληνικά εδάφη σε ελληνικά χεριά. Πεντακάθαρες, ανεπτυγμένες, ολοκαίνουργιες, θα ήταν αυτές οι περιοχές. Αν τολμούν οι διασώστες – πατριώτες ας κάνουν μια έστω και νοερή επίσκεψη σε αυτούς τους τόπους. Αμμόχωστος , κάθε μέρα πέφτει και ένας τοίχος από τα εγκαταλειμένα κτήρια. Μόρφου , η ανάπτυξη της περιοχής δίνει στην άλλη πλευρά πάτημα για άρνηση της επιστροφής της. Το 2004 η Λύση ήταν όπως την αφήσαμε το 1974. Κοιτάξτε την τώρα. Καινούργια σπίτια και καταστήματα φυτρώνουν παντού , ενώ ανακαινίζουν τα υπάρχοντα. Είναι για να μας τα επιστρέψουν ανακαινισμένα, νομίζετε;

Ας διαβάσουν , οι «πατριώτες» του καναπέ, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, τις στήλες με τις κηδείες που δημοσιεύονται κάθε μέρα στις εφημερίδες. Να δουν πόσες  εκατοντάδες πρόσφυγες, παππούδες και γονιοί μας έχουν αποδημήσει εις κύριο, με το όραμα της επιστροφής ανεκπλήρωτο. Να δουν πόσοι έχουν πεθάνει από αυτόν ακριβώς το λόγο, με τη λαχτάρα της επιστροφής να τους λιώνει κάθε μέρα που περνούσε.

Αν πραγματικά ήθελαν να τιμήσουν κάτι , αυτοί οι καταστροφείς της ελπίδας, έπρεπε τουλάχιστον να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή και να διαβάσουν τα ονόματα όλων αυτών που έφυγαν με τον καημό. Άλλα πείτε μου ποιος έχασε την ευθιξία σε αυτό τον τόπο για να την βρουν αυτοί;

Στην επέτειο των 10 χρονών από την απόρριψη του σχεδίου των Ηνωμένων Εθνών για λύση του Κυπριακού. , έπρεπε αυτοί οι γελοίοι , και ανεύθυνοι απορριπτικοί, να κλειστούν στα σπίτια τους από το φόβο και την ντροπή. Αντί αυτού όμως, στη νήσο των «Αγίων και Ηρώων» , αποθρασυνθήκαν και κάνουν και φιέστες. Μόνον ο Θεός μπορεί να μας λυπηθεί πλέον.