Είμαστε για κλάματα

Είμαστε για κλάματα

Εν μέσω,  Πραξούλλας, «παραιτούμαι-δέν παραιτούμαι», Αντωνιάδου, και,  Δημήτρη «εγώ είμαι το κράτος», Χριστόφια, ήρθε και το κερασάκι στη τούρτα: «Δεν περνά το Τ/Κ ρεύμα», βροντοφώναξαν χθες από το μετερίζι των εδράνων της βουλής οι βουλευτές μας.

 Μέσα στο πνεύμα των αγώνων του ’21 και του ’55 που γιορτάζουμε αυτές τις μέρες, οι άξιοι απόγονοι του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά του Τουρκοφάγου, άδραξαν τα γιαταγάνια που είχαν φυλαγμενα και έκοψαν αμέσως τα καλώδια που μας τροφοδοτούσαν με ξιμαρισμενο, κατοχικό , ψευδορευμα!! 




Με μπροστάρη τον Νικόλα Τασσσου Παπαδόπουλου, ενδεδυμένο φουστανέλας, διακήρυξαν: «Διαλέξαμε τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας». Παρά κάτω ο σύντροφος του , Αβέρωφ «Ανδρούτσος» Νεόφυτου, πρώην υπέρμαχος της λύσης και της επανένωσης, φουστανελοφόρος τώρα πια και αυτός, μέσα στα πλαίσια των επικείμενων προεδρικών εκλογών , αντιπαράθεσε: «Να μην ακυρώσουμε το κονδύλι, ας το δεσμεύσουμε μονό». Σαν να, και στην ουσία, έχει διαφορά το «ακυρώνω» από το « δεσμεύω».

Είμαστε για κλάματα. 40 χρόνια συνομιλιών και 9 χρόνια «ελεύθερης» διακίνησης. Απειρων προσπαθειών των Ηνωμένων Εθνών  και άλλων διεθνών μεσολαβητών, και  όλο αυτό το διάστημα δεν καταφέραμε να κρατήσουμε στη θέση του , ούτε ένα κομμάτι καλώδιο από τη κατεχόμενη  στην ελεύθερη περιοχή.  Ακόμα και αυτό το αγαθό, που το έχουμε απόλυτη ανάγκη, βαφτίστηκε «ψευδορεύμα», δαιμονοποιηθηκε , και ασσικτιρίστικε από τους πατριώτες της πολυθρόνας , τους εθνοπατέρες μας. Πως θα μπορέσουμε να επανενωσουμε τον τόπο μας, όταν ούτε το ηλεκτρικό δίκτυο δεν καταφέραμε να επανενωσουμε? Πως θα καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί με τους Τ/Κ , όταν μόλις τους πάρουμε είδηση ότι μεταφέρουν γεωργικά προϊόντα στις ελεύθερες περιοχές, τα βαφτίζουμε αμέσως «Τουρκικά» , και απειλούμε θεούς και δαίμονες ότι θα κλείσουμε τα οδοφράγματα; 

Όταν πηγαίνω οπουδήποτε στο κόσμο, το κινητό μου δουλεύει κανονικά.  Όταν πάω στη κατεχόμενη περιοχή δεν δουλεύει διότι δήθεν η CYTA δεν αναγνωρίζει την Turkcell. Όταν για να κυκλοφορήσει ο Ελληνοκύπριος  στο βορρά, και ο Τουρκοκύπριος  στο νότο πρέπει να έχει δυο ασφάλειες για το αυτοκίνητο του. Όταν σε όλα αυτά τα άπλα θέματα  δεν κατορθώσαμε να συνεργαστούμε, υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε μαζί κοινή κυβέρνηση? Υπάρχει περίπτωση να δουλέψουμε μαζί για το κοινό καλό? Θα καταδεχτούν οι Ελληνοκύπριοι  βουλευτές να κάτσουν στα ίδια έδρανα με τους Τουρκοκύπριους  συναδέλφους τους χωρίς να βγάλει ο ένας τα ματιά του αλλού?

Δυστυχώς πάντα θα βλέπουμε ο ένας τον άλλο με καχυποψία. Είδα πρόσφατα γραμμένο κάπου ένα σύνθημα: « Δεν πρέπει να πολεμούμε ο ένας τον άλλο. Πρέπει να πολεμήσουμε τη μάσκα του δαίμονα που ζωγραφίσαμε ο ένας στο πρόσωπο του αλλού». Αυτή η απλή φράση εξηγεί πως μπορούμε να ξαναποκτήσουμε την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Στο χέρι μας είναι….

Ανδρέας Σουτζιής – Ηλεκτρονικός

Λεμεσος 26/3/2012


(Δημοσιευθηκε στην "ΑΛΗΘΕΙΑ" στις 31/3/2012)